Μια σημαντική ιστορική αποκάλυψη/εξέλιξη για την Σύρο δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα «Θάρρος» (φύλλο 845/9.12.1938) όπου στα πλαίσια του μνημοσύνου του μεγάλου Συριανού ευεργέτη Σταματίου Πρωΐου, ο τότε Νομάρχης Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός (πρώην σύμβουλος του Ι.Καποδίστρια) ανέφερε μεταξύ άλλων στο λόγο που εκφώνησε ότι:
Ἀπέθανε τήν 17ην Νοεμβρίου 1884. Είς τό γραφεῖον του εὐρέθη ἡμιτελής διαθήκη, τήν ὁποίαν ἤρχισε γράφων ὀλίγας ἡμέρας πρό τοῦ θανάτου του. Δι’ αὐτῆς ἐκτός τῶν γνωστῶν δωρεῶν του διά την Χίον καί Ἑρμούπολιν ἐσκόπευε τήν σύστασιν Πολυτεχνικῆς, ὡς ἔλεγε σχολῆς ἐν Σύρῳ, τήν λειτουργίαν τῆς ὁποίας κατωχύρωνε μέ σημαντικήν δωρεάν. Ὀ ἐντός ὀλίγων ἡμερῶν ἐπέλθων θάνατος του μᾶς ἐστέρησε τῆς διασφαλίσεως τῆς δωρεᾶς αυτῆς.
Θα δημιουργούνταν δηλαδή μια Πολυτεχνική Σχολή στην Σύρο από τον Σταμάτιο Πρώϊο αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος και η επιθυμία του δεν εκπληρώθηκε ποτέ. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο τότε Νομάρχης για το ήθος και τη ζωή του:
Ἦτο κάτι περισσότερο ἀπό οἰκονόμος. Ἐστερήθη τῆς εὐζωϊας πού τοῦ ἐπέτρεπε ὁ πλοῦτος του.
Εἶχε τούς σκοπούς του. Μετριόφρων καί μεγάλη ψυχή, ἄφθαρτος είς σεμνότητα καί αἰσθήματα.
Να πούμε εδώ ότι το 1882, ο αείμνηστος Σταμάτιος Κωνσταντίνου Πρώϊος, μεταξύ των άλλων άφησε υπέρ του Δημοτικού Νοσοκομείου «Η ΕΛΠΙΣ» όπως ήταν η επωνυμία του, ένα κληροδότημα 600.000 δρχ. (145 μετοχές της Εθνικής Τράπεζας), με τις προσόδους των οποίων από το έτος 1885 και μετά, εξασφαλίστηκε το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων λειτουργίας του, (το υπόλοιπο το συμπλήρωνε ο δήμος). Όμως το νοσοκομείο αυτό ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1930, είχε ξεπεραστεί καθώς οι δομές λειτουργίας του ασφυκτιούσαν στις περιορισμένες πλέον εγκαταστάσεις του. Μέσω αυτού του κληροδοτοτήματος το Γενικό Νοσοκομείο Σύρου «Βαρδάκειο και Πρώιο» χρηματοδοτούνταν για πολλές δεκαετίες. Προτομή του υπάρχει στην είσοδο του Νοσοκομείου. Ακόμα σε εκτέλεση της διαθήκης του υλοποιήθηκε η κατασκευή του ανδριάντα του Ανδρέα Μιαούλη στην πλατεία Μιαούλη.
