Δεν ξέρω απο που να ξεκινήσω. Απο αυτά που είδα; Απο αυτά που γέυτηκα; Απο αυτά που άκουσα; Ή απο αυτά που ένοιωσα
Όλες μου οι αισθήσεις ήταν σε εγρήγορση. Χωρίς να υπάρχει λόγος. Ένα χαλαρό ταξίδι ήταν. Κι όμως ήταν τόσο γρήγορα εναλλασόμενες οι εικόνες, τόσο απροσδόκητα πολλές οι πληροφορίες και κυρίως τόσο υπέροχοι οι άνθρωποι που γνώρισα που τα χασα κυριολεκτικά. Και ένοιωσα τόσο λίγη για αυτά που ζω στην καθημερινότητα μου στην Αθήνα. Ίσως γιατί εδώ στην Αθήνα έχουμε ξεχάσει να χαιρόμαστε, να γελάμε κι ακόμη χειρότερα να ονειρευόμαστε.
Όχι όμως κι αυτοί. Είναι η ιστορία τους; Η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά τους; Η θαλασσινή αύρα τους; Ή μήπως η γλύκα των λουκουμιών τους; Δεν ξέρω.
Εκείνο που ξέρω είναι πως οι άνθρωποι στην Σύρο, την πρωτεύουσα των Κυκλάδων ζουν, γελούν,φωνάζουν, τσακώνονται, κορνάρουν, ονειρεύονται, βάζουν στόχους κι έχουν την δύναμη και την πίστη μέσα τους για να δουν τα όνειρα τους να πραγματώνονται. Σίγουρα όχι εύκολα αλλά δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο τους πτοεί.
Η Σύρος δεν είναι ένα συνηθισμένο νησί. Είναι πρωτεύουσα των Κυκλάδων που σημαίνει ότι έχει ευκολία στην πρόσβαση, έχει νοσοκομείο, 6 δημοτικά σχολεία, γυμνάσια, λύκεια, πανεπιστήμιο, αγορά, δημόσιες υπηρεσίες, εισαγγελία, τα πάντα.
Κι έχει και ιστορία. Δεν είναι τυχαία πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Όμως το βασικό της στοιχείο, εκείνο που την κάνει να διαφέρει είναι οι άνθρωποι της. Οι κάτοικοι της. Οι Συριανοί. Που σ αγκαλιάζουν σαν να είσαι δικός τους, μοιράζονται, βοηθάνε, σε βάζουν στο κλίμα του νησιού, σου μιλάνε για τα προβλήματα τους, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στο παρκάρισμα!!!, τσακώνονται μπροστά σου εάν τύχει να γίνει συζήτηση για τον ποδηλατόδρομο που θέλουν να γίνει στο νησί, αλλά την ίδια στιγμή σου δείχνουν τον τόπο τους, σου λένε τα μυστικά τους , σου λένε τα όνειρα τους. Ίσως για αυτό η Σύρος μάζεψε έυκολα στην αγκαλιά της ανθρώπους που δεν κατάγονται απο το νησί, όμως με μεγάλη ευκολία έγιναν ένα με το νησί προσφέροντας ο καθένας την δική του πινελιά. Και την ίδια στιγμή έδωσε και συνεχίζει να δίνει ευκαιρίες σε συριανούς που παλεύουν και κάνουν ότι καλύτερο μπορούν.
Την δεύτερη μέρα που βρισκόμουν στην Σύρο μου είπαν να επισκεφτώ την σχολή χορού της Αγγελικής Σιγούρου. Θα ενθουσιαστείς μου είπαν. Δύσπιστη απο την φύση μου πήγα. Κι έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Ο χώρος που στεγάζεται η σχολή απλά μοναδικός. Κι άρχισα να ρωτάω, κι έμαθα. Η Αγγελική Σιγούρου, πήγε στην Σύρο πριν 10 χρόνια κι έμεινε. Ίδρυσε τον Οκτώβρη του 2004 το χοροθέατρο Ακροποδητί σε έναν εκπληκτικό χώρο κι έχει παρουσιάσει απίστευτες δουλειές… πόσους μαθητές έχεις την ρωτάω μένοντας άφωνη, 125 μου απαντά κοιτάζοντας με με αυτά τα απίστευτα γαλανά της μάτια …..
Γιάννης Βαμβακούσης. Απλά ο υπέροχος. Συνεχιστής της παράδοσης των λουκουμιών Κορρές που έκαναν την εμφάνιση τους το 1962 στην Σύρο. Κεφάτος, γελαστός , ευγενής με ένα χαμόγελο που σου μετέδιδε την ηρεμία του κι ένα δέρμα ζηλευτό. Πως το καταφέρνεις αυτό; Τον ρώτησα, δεν άντεξα, γυναίκα βλέπεις. Αν σταθείς κι εσύ χρόνια πάνω απο το καζάνι που βράζει και φτιάχνεις λουκούμια έτσι θα είσαι μου απαντά. Με μεράκι και υπομονή παλεύει για την επιχείρηση. Μπορεί τώρα να είναι πιο χαλαροί οι ρυθμοί της δουλειάς αλλά δεν τον πειράζει που την τουριστική περίοδο είναι απο τις 5 το ξημέρωμα στο εργοστάσιο φτιάχνοντας τα ξακουστά λουκούμια και τις μοναδικές χαλβαδόπιτες της Σύρου. Έτσι είναι η δουλειά μου λέει, το λουκούμι πρέπει να είναι φρέσκο, αν και δεν έχει συντηρητικά και δεν χαλάει, δεν μπορείς να δίνεις λουκούμια που έχεις φτιάξει μήνες πριν.
Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αν δεν τους ξέρετε ψάξτε τους στο google. Μουσικό συγκρότημα χιπχοπ ευρύτερα γνωστό με τα αρχικά ΝΤΠ . ιδρυτές της δυο συριανοί. Ο Ιωσήφ Πρίντεζης και ο Χρήστος Πανοηλίας. Το μακροβιότερο χιπ χοπ συγκρότημα στην ιστορία της ελληνικής επαρχίας που δημιουργήθηκε το 1998 στην Σύρο και μετρά 2 άλμπουμ , αμέτρητες συμμετοχές σε συλλογές και άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών και απίστευτο αριθμό συναυλιών σε όλη την Ελλάδα.
Μάρα, αθηναία. Πλέον ζει μόνιμα στην Σύρο διατηρώντας το καφέ ΟΚΙΟ στην Ερμούπολη μαζί με τον σύζυγο της τα τελευταία χρόνια….
Μαίρη Ορφανίδη. Δημοσιογράφος. Επί σειρά ετών δούλεψε ως ρεπόρτερ σε μεγάλο ειδησεογραφικό κανάλι της Αθήνας με πανελλαδική εμβέλεια. Πριν απο λίγους μήνες έφυγε απο την Αθήνα , ζει μόνιμα στην Σύρο, ετοιμάζει το πρώτο της επιχειρηματικό βήμα ανοίγοντας το δικό της Ανεμολόγιο στην Ερμούπολη και σεβρίροντας μοναδικούς μεζέδες κι εκλεκτό ρακί.
Και το καλύτερο όλων; Το κερασάκι στρην τούρτα;
Το Φορουμ 2021. Οι άνθρωποι , οι συριανοί , οι εθελεοντές που στόχο έχουν το νησί τους η Σύρος να πάρει το χρίσμα της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης το 2021. Εμπνευστές ο Χάρης Βεκρής, ο Μιχάλης Αλτουβάς και η Μαρία Μαυρίκου. Αγωνίζονται καθημερινά, διεκδικούν, σχεδιάζουν, παλεύουν με την γραφειοκρατία, προσπαθούν να εντάξουν στο όνειρο τους όλο και περισσότερους ανθρώπους, προτείνουν κάτι διαφορετικό. Το χρίσμα της πολιτιστικής πρωτεύουσας να μοιραστεί ουσιαστικά σε όλα τα νησιά των Κυκλάδων. Σε λιγότερο απο 2 χρόνια θα ξέρουν εάν θα πάρουν το χρίσμα κι απο τώρα σχεδιάζουν, ονειρεύονται και παθιάζονται. Τους ακούω να μιλάνε για το νησί τους και δεν μπορώ παρά να ζηλέψω. Όχι τον τόπο τους. Αλλά το πάθος τους, το κέφι τους. Και την ίδια στιγμή δεν μπορώ να μην συγκρίνω την δική μας ζωή στην Αθήνα. Που πια δεν είναι πλούσια.
Γράφω για την Σύρο γιατί μετά απο πολύ καιρό επισκέφτηκα έναν τόπο κι ένοιωσα ξανά ζωντανή. Πληροφορίες για την ομορφιά της Σύρου εδώ δεν θα βρείτε. Είναι τόσες πολλές που δεν ξέρω απο τι να αρχίσω. Κι ούτε είμαι ειδική. Μαγεύτηκα όμως απο τα σοκάκια της, τους υπέροχα ασπρισμένους τοίχους της, τα μοναδικής αρχιτεκτονικής κτίρια της, τις εκκλησιές της ορθόδοξες και καθολικές, το βιομηχανικό της μουσείο που πρέπει να το επισκεφτείτε όταν πάτε στην Σύρο, και τόσα άλλα.
Είμαι σίγουρη ότι σε αυτό το νησί θα ξαναπάω. Κι είμαι σίγουρη ότι πάλι θα έχω πολλά να γράψω.
Εις το επανειδείν λοιπόν.
ΝΑΝΤΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Πηγή: Αληθινά Ψέματα
