Αυτήν την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012 συνεχίζουμε το μικρό διπλό αφιέρωμα στους μαιτρ του μελοδράματος τον Αλμοδόβαρ και τον Φασμπίντερ με δύο ακόμα ταινίες. αυτή τη φορά θα δούμε πρώτα Φασμπίντερ και μετά Αλμοδόβαρ.
Η πρώτη προβολή στις 19.30 και η δεύτερη στις 21.30
Σας περιμένουμε!
Από την Βιβλιοθήκη
Αλίκη Τσουκαλά
* * * Παρακαλούμε πολύ να μην ξεχνάτε! Αφήνετε τα οχήματά σας στο κοντινό χώρο στάθμευσης
—————-
Λίγα λόγια για τις ταινίες
19.30 | Ο φόβος τρώει τα σωθικά, 1974 (Angst essen Seele auf)
Διάρκεια: 93 λεπ.
Σκηνοθεσία, σενάριο: Rainer Werner Fassbinder
Παίζουν: Brigitte Mira, El Hedi ben Salem and Barbara Valentin
«Η κοινωνική, πολιτική, φυλετική και σεξουαλική διαφορετικότητα, καθώς κι ο φυλετικός και σεξουαλικός, σεξιστικός ρατσισμός είναι ζητήματα που έχουν απασχολήσει ευρύτερα τον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ στο πλούσιο, πολυσχιδές και πολυδαίδαλο κινηματογραφικό έργο του.
Ο Φασμπίντερ υπήρξε, μέσα από τον κινηματογράφο, ένας σπουδαίος κοινωνιολόγος της Γερμανίας της μεταπολεμικής εποχής. Η μεγάλης ευρύτητας και εμβέλειας ρεαλιστική τοιχογραφία του της γερμανικής κοινωνίας έχει τεράστια αξία ως σύνολο. Τα επιμέρους φιλμ δεν είναι όλα πάντοτε σπουδαία (ειδικότερα όσα πάσχουν από μια φορμαλιστική τάση), όμως το σύνολο του έργου, το κινηματογραφικό πανόραμα των κοινωνικών και ατομικών προβλημάτων που συναντάμε στη Γερμανία της εποχής, είναι εξαιρετικής σημασίας και βαρύτητας.
Στο μεταγενέστερο και εξαιρετικά ολοκληρωμένο 0 φόβος τρώει τα σωθικά (1974), ο Φασμπίντερ περιγράφει έναν ασύμετρο έρωτα, καταδιωγμένο και προπηλακισμένο από το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον: Τον ερωτικό δεσμό και το γάμο μιας γριάς Γερμανίδας χήρας και ενός πολύ νεότερού της και ακμαίου Μαροκινού, που γίνονται αντικείμενο περιφρόνησης και χλευασμού.
Και σ’αυτό το φιλμ, ο σκηνοθέτης επιστρατεύει το στιβαρό, ρωμαλέο κι εκφραστικότατο ρεαλισμό του (σημαίνοντα και αντιπροσωπευτικό ρεαλισμό, από κοινωνική άποψη). Ο κοινωνικός ρεαλισμός του Φασμπίντερ συνδέεται με το πλάσιμο πραγματικών χαρακτήρων, με το σχεδιασμό της ψυχολογίας τους, μα και με τη σκιαγράφηση των κοινωνικοπολιτικών δομών της σύγχρονης Γερμανίας. Άλλοτε, συνδυάζεται με ένα εξπρεσιονιστικό στυλ στην απεικόνιση των προσώπων και των συμπεριφορών τους, καθώς και των έντονων δραματικών καταστάσεων. Μερικές φορές μάλιστα, οδηγείται έως ένα μάλλον ροκοκό ή μπαρόκ κινηματογραφικό ύφος (π.χ. στη σκηνογραφία και την εικαστική σύνθεση) που δεν είναι πάντα πετυχημένο (για παράδειγμα στη Κινέζικη ρουλέτα).
Στο Ο φόβος τρώει τα σωθικά αφήνει πίσω του όλους τους σκοπέλους μιας εκκεντρικής, εστετίστικης κινηματογραφική σύλληψης, υιοθετεί ένα αδρό, εκφραστικό, δυνατό και άμεσο ρεαλιστικό στυλ στη δημιουργία των χαρακτήρων και την τοιχογραφία της περιβάλλουσας κοινωνίας. Ο Φασμπίντερ επιστρατεύει όλη την ανθρωπιά του, το συναίσθημα, την αγάπη και τη στοργή προς τους δύο συμπαθείς, κατατρεγμένους ήρωές του, που έχουν κι αυτοί δικαίωμα στην αγάπη και την αλληλεγγύη, παρ’όλες τις ηλικιακές, φυλετικές, πολιτισμικές και κοινωνικές διαφορές τους, και διεκδικούν με αξιοθαύμαστη εγκαρτέρηση αυτό το θεμελιακό δικαίωμα τους…» Θ. Σούμας http://www.filmfiles.gr/v1/educational/dir/14
21.30 | Τα ψηλά τακούνια, 1991 (Tacones lejanos)
Διάρκεια: 112 λεπ.
Σκηνοθεσία, σενάριο: Pedro Almodovar
Παίζουν: Victoria Abril, Marisa Paredes and Miguel Bosé
Στο επίκεντρο της ταινίας βρίσκονται δύο γυναίκες. Η Μπέκι, μια άσπλαχνη μάνα, εγκαταλείπει την κόρη της σε ηλικία 13 ετών, για χάρη της καριέρας της στο χώρο της ποπ μουσικής. Η νεαρή Ρεμπέκα μεγαλώνει με τον πατέρα της, αλλά παραμένει προσκολλημένη στο πρόσωπο της απούσας μητέρας της. Μετά από 15 χρόνια ξανασυναντά την Μπέκι και, με αφορμή έναν άνδρα – με τον οποίο έχουν δεσμό και οι δύο – συγκρούεται μαζί της. Ο άντρας όμως βρίσκεται δολοφονημένος και οι δύο γυναίκες θεωρούνται ύποπτες για το φόνο…
Παρακολουθούμε την απρόβλεπτη, όσο και απίστευτη, σχέση ανάμεσα σε δύο πολύ δυναμικές γυναίκες, διανθισμένη με στοιχεία από την ψυχοπαθολογία της καθημερινότητας, στοιχεία που εντάσσονται σ’ έναν εξόχως αποτελεσματικό αφηγηματικό μηχανισμό, που συνδυάζει το μελόδραμα με τις τρελές καταστάσεις, τον κυνισμό με τη διερεύνηση της ψυχολογίας των χαρακτήρων και των ανθρώπινων σχέσεων. Εκκεντρικό μελόδραμα, διανθισμένο με άφθονα κωμικά στοιχεία. http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=3329762&publDate=2006-04-13%2000:00:00.0
