Αυτή τη Δευτέρα 15 Απριλίου 2019 στις 19.00 θα προβληθεί η ταινία του Λαρς φον Τρίερ «Μελαγχολία» στα πλαίσια του αφιερώματος για το Δόγμα του 95.
Οι προβολές της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Αιγαίου πραγματοποιούνται στο Κτίριο Κορνηλάκη (απέναντι από το Κλειστό Γυμναστήριο Ερμούπολης).
Σας περιμένουμε
Από τη Βιβλιοθήκη
Παρασκευή Κοντού
Μελαγχολία (Melancholia) | Ώρα 19:00
2011 | Έγχρ. | Διάρκεια: 130
Δανέζικη ταινία, σκηνοθεσία Λαρς φον Τρίερ με τους: Κίρστεν Ντανστ, Σαρλότ Γκενσμπούρ, Κίφερ Σάδερλαντ, Στέλαν Σκάργκαρντ, Τζον Χαρτ
Έπειτα από ένα φαντασμαγορικό πρόλογο με πλανήτες, άστρα κ.τ.λ, η ιστορία μάς εισάγει στο περιβάλλον μιας δεξίωσης που γίνεται σε μια πολυτελή οικία, με την ευκαιρία του γάμου της Justine (Kirsten Dunst) και του Michael (Alexander Skarsgard). Θυμίζοντας, επίσης, αρκετά το Festen του Thomas Vinterberg (όπου εκεί οι συγγενείς γιορτάζουν τα γενέθλια του παππού), σε αυτή τη δεξίωση τα πράγματα δεν εξελίσσονται «κατά το αρμόζον» σε παρόμοιες περιπτώσεις. Και εδώ πρόκειται για μια οικογενειακή γιορτή όπου ακούγονται αλήθειες που ταράσσουν και παρακολουθούνται συμπεριφορές που δεν συγκλίνουν με τους συμβατικούς κώδικες μιας τέτοιας συγκέντρωσης. Κάτω από αυτήν την οπτική γωνία, ο Trier εμπνεόμενος από τον Vinterberg σκηνοθετεί μια άλλη οικογενειακή γιορτή που αποτελεί μια μετωνυμία του κοινωνικού συνόλου: ο γάμος και όλα τα τελετουργικά γύρω από αυτόν αντιπροσωπεύουν το κοινωνικό σύστημα με τις νόρμες του, αποτελούν το σύμβολο όλων των κανόνων που δομούν και στηρίζουν αυτό το σύστημα. Τα σημεία της αποσύνθεσης της γιορτής όλο και πολλαπλασιάζονται. Εκτός από τα ξαφνικά και βίαια cut που υπογραμμίζουν τη χαοτική κατάσταση που κυριαρχεί, βασικός εκφραστικός κώδικας αυτής της αποσύνθεσης είναι η χρήση της κάμερας στο χέρι ή στον ώμο που με τις πολλαπλές της κινήσεις, μας παραπέμπει στο Δόγμα ’95.
https://camerastyloonline.wordpress.com/2011/10/18/melancholie-trier-kritiki-tis-dimitras-giannakou/
Λίγα λόγια για Δόγμα του 95
Δύο Δανοί σκηνοθέτες, οι Lars von Trier και Tomas Vinterberg, αποφασίζουν να προχωρήσουν σε μια δράση διάσωσης της κινηματογραφικής βιομηχανίας, δημιουργώντας το κίνημα «Dogme 95» και συγγράφοντας το δικό τους «Όρκο Αγνότητας». Ένα σύνολο από κανόνες για το πώς δημιουργείται μια κινηματογραφική ταινία, οι οποίοι βασιζόταν στις παραδοσιακές αξίες της ιστορίας, της υποκριτικής και του θέματος, απαγορεύοντας τη χρήση ειδικών εφέ και άλλων τεχνολογικών τεχνασμάτων. Αυτό που επιδίωκαν ήταν η ανάδειξη της αλήθειας χωρίς τεχνητά μέσα. Ένα πιο ειλικρινές αλλά και ρεαλιστικό σινεμά. Οι δύο σκηνοθέτες πίστευαν πως μέσα από ένα αυστηρό πλαίσιο κανόνων θα ανέτρεπαν το σαρωτικό κύμα αλλαγών που ερχόταν και θα κατάφερναν να διαφυλάξουν τις βασικές για αυτούς αξίες του κινηματογράφου.
