Η έκθεση «Μιχάλης Οικονόμου. Η αλχημεία της ζωγραφικής» πρωτοπαρουσιάστηκε με επιτυχία στην Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ, στο Μέτσοβο. Η έκθεση πραγματοποιήθηκε και στην Αθήνα με τη συνέργεια του Ιδρύματος Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα και του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη.
Ανάμεσα στα έργα της έκθεσης του Μιχάλη Οικονόμου (1888-1933) διακρίνεται και το έργο ζωγραφικής «Οι μύλοι, Σύρος» που ανήκει σε ιδιωτική συλλογή.
Εκατόν δεκαέξι πολύτιμα έργα του κορυφαίου ζωγράφου Μιχάλη Οικονόμου, που γεννήθηκε το 1884 στον Πειραιά και πέθανε στο Δρομοκαΐτειο το 1933, στα 49 του χρόνια, συνέθεταν την έκθεση, με τίτλο Μιχάλης Οικονόμου. Η αλχημεία της ζωγραφικής, σε επιμέλεια της δρ Αφροδίτης Κούρια. Πρόκειται για ευφάνταστα έργα, τα οποία αντανακλούν άμεσα τη βαθιά επιθυμία του ίδιου του ζωγράφου, ο οποίος τόνιζε: «Θέλω να δώσω αίσθημα, όσο μπορώ περισσότερο αίσθημα….». Έτσι, μέσα από τους πίνακες του, όπως Το κόκκινο βουνό, Η Ακρόπολη, Ξωκκλήσι με πέντε κυπαρίσσια, Ψαρόσπιτο, Ύδρα, αλλά και Το σπίτι που ονειρεύεται, Martigues, Σπίτι με κόκκινη τέντα, Μετά τη βροχή, αναδύονται έντονες αισθήσεις.
Ο κορυφαίος ζωγράφος Μιχάλης Οικονόμου, πέρα από τα διδάγματα των σχολών, κατέκτησε τη δική του τοπιογραφία. Η υπαιθριστική του έρευνα (φως-χρώμα-γραμμή), αποτυπώνει με τον πιο δυνατό εκφραστικό τρόπο, όχι μόνο τη φυσιολογία του εδάφους, αλλά και την αίσθηση του κλίματος. Αυτή η αισθητηριακή του αντίληψη με τη μυστηριακή υγρή ατμόσφαιρα, την απόλυτη ομορρυθμία ανάμεσα στο φως και στον αιθέρα, στο φως και στην ομίχλη, ολοκληρώνει την αυτόνομη εικαστική του έκφραση. Έτσι, τα τοπία του, άλλοτε ως φυσικός χώρος και άλλοτε ως προβολή «ζωντανών» κτισμάτων με την αυτονομία της ιδιόμορφης πινελιάς και τη δύναμη του σχεδίου, τον κατατάσσουν σε έναν από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους ζωγράφους.
Όπως γράφει το gr.euronews.com: Η πρώτη μεγάλη ατομική έκθεση του Μιχάλη Οικονόμου έγινε στο Παρίσι, στην περίφημη γκαλερί Marcel Bernheim το 1913. Τράβηξε αμέσως την προσοχή των κριτικών τέχνης, που εντυπωσιάστηκαν με την ιδιαίτερη τεχνική του. Ακολούθησαν κι άλλες ατομικές σε Παρίσι και Λονδίνο. Το 1926 ο ζωγράφος επιστρέφει στην Ελλάδα και εκθέτει στον Παρνασσό 66 πίνακες με ελληνικά και γαλλικά τοπία. Όλοι ενθουσιάζονται με τη δουλειά του, με το ζωγραφικό του σύμπαν. Το ίδιο συμβαίνει και το 1927, με τη δεύτερη ατομική του έκθεση στον ίδιο χώρο. Ακολουθούν άλλες 3 ατομικές εκθέσεις μέχρι το 1931, οπότε και κλείνει ο κύκλος της δημιουργικής του πορείας.
