Μοναδικά αρχαιολογικά ευρήματα Σύρου και Κέας κρυμμένα στις αποθήκες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου !

Στις 30 Αυγούστου, 13 και 27 Σεπτεμβρίου ημέρα Παρασκευή, καθώς και την 1η και 15 Σεπτεμβρίου και στις 13 Οκτωβρίου ημέρα Κυριακή, ώρα 13.00, αρχαιολόγοι του Μουσείου θα υποδεχθούν τους επισκέπτες στο χώρο της έκθεσης και θα συνομιλήσουν μαζί τους για τα πανάρχαια ταξίδια των θαλασσοπόρων του προϊστορικού Αιγαίου στη Μεσόγειο και για τις άγνωστες οδύσσειες των Κυκλαδιτών, που δεν έπαψαν να αναμετρώνται με τα κύματα εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Κάποιοι τυχεροί λοιπόν μέσω του θεσμού του «Αθέατου Μουσείου», θα μπορέσουν να τα δουν αφού βλέπουν (για λίγο μόνο) το φως της δημοσιότητας!

Προβληματισμό όμως δημιουργεί ότι μπορεί να μην υπήρχε ενδεχομένως αρκετός χώρος στο ήδη πλούσιο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο αλλά θα μπορούσαν τουλάχιστον να εκτίθενται σε κάποιο Μουσείο των Κυκλάδων. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει σχετική αναφορά για την 260.000 χρόνων ναυσιπλοΐα των Ελλήνων στις Κυκλάδες, όπως ανακοίνωσε Πανεπιστήμιο του Καναδά.

Θα μπορούσαν επίσης να κατασκευαστούν αντίγραφα τους από το εργαστήριο των πιστών αντιγράφων του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και να δωρηθούν στα Αρχαιολογικά Μουσεία Σύρου και Κέας! Αντίθετα με την εικόνα των πωλητηρίων των ελληνικών μουσείων τα ράφια των εργαστηρίων πιστών αντιγράφων του ΤΑΠ είναι γεμάτα προϊόντα που ετοιμάζονται να πάρουν το δρόμο τους προς τα ελληνικά μουσεία.

Μη ξεχνάμε επίσης ότι ήδη λειτουργεί στην Σύρο, το περίφημο Μουσείο Αντιγράφων Κυκλαδικής Τέχνης που ιδρύθηκε το 1993 από τους Γιάννη και Ελένη Βάτη και στεγάζεται στο Πνευματικό κέντρο της Ερμούπολης.

Ας ελπίσουμε ότι κάτι θα αλλάξει και θα μπορούμε όλοι να τα θαυμάσουμε σε μια μόνιμη έκθεση σε κάποιο κατάλληλο μουσείο στην Ελλάδα.

Ένα κωπήλατο πλοίο χωρίς ιστία, χαραγμένο πριν από 4.500 χρόνια πάνω σε τηγανόσχημο σκεύος από τη Σύρο και ένα χάλκινο ομοίωμα λέμβου, που φτιάχτηκε 1.000 χρόνια μετά και βρέθηκε στην Κέα, απηχούν ταξίδια στη θάλασσα του Αιγαίου με ορμητήριο τις Κυκλάδες.

Το κωπήλατο σκάφος πλέει πάνω σε αφρισμένα κύματα που αποδίδονται με νόθες σπείρες. Το βλέπουμε από ψηλά με τα 12-14 κουπιά του σε κάθε πλευρά, αλλά και από το πλάι, όπου η πλώρη στέφεται με ένα ψάρι ως ακροστόλιο. Παραστάσεις τέτοιου είδους πλοίων εμφανίζονται σε 30 τηγανόσχημα σκεύη που συνόδευαν ισάριθμους νεκρούς στο μεγάλο νεκροταφείο της Χαλανδριανής Σύρου. Οι τριάντα αυτοί άνθρωποι μπορεί να ήταν καραβοκύρηδες, να κρατούσαν στα χέρια τους το θαλάσσιο εμπόριο μετάλλων, πηγή πλούτου και δύναμης του Κυκλαδικού πολιτισμού. Κάθε ταξίδι και μια οδύσσεια στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας ίσως ένα τηγανόσχημο σκεύος ως υγρό καθρέπτη ναυσιπλοΐας.

Η χάλκινη λέμβος από την προϊστορική πόλη στην Αγία Ειρήνη της Κέας βρέθηκε μαζί με ένα επίσης χάλκινο ειδώλιο λατρευτή σε ένα ορθογώνιο κτήριο με πολλά δωμάτια, τον ονομαζόμενο ναό που στέγαζε πήλινα αγαλμάτια της ‘θεότητας’. 

Ένας μικρός Οδυσσέας μπορεί να είχε προσφέρει στη θεότητα τη μικρογραφία λέμβου ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για το αίσιο πέρας ενός δικού του ταξιδιού μέσα σε τρικυμία. Αυτός ο τύπος πλοίου ήταν εξαιρετικά διαδεδομένος στη Μινωική Κρήτη και στις Κυκλάδες χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα.