“Καταφυγή μέσα στη νύχτα του θανάτου. Πέρασαν τα χρόνια σαν το σκοτεινό ποτάμι πέρασες και συ μέσα στη ζωή μου. Τώρα που κάθομαι να λογαριάσω πόσοι χάθηκαν, πόσοι μας άφησαν και ποιοι σκορπίσανε. Τώρα που κάθε μέρα λιγοστεύουν εκείνοι που μας πόνεσαν. Όσοι μας βρήκανε στη νύχτα του θανάτου. Εγώ σε ονομάζω καταφυγή μου, Ευαγγελία Πίσσα”. – Μάνος Ελευθερίου
«Ξένες πόρτες»: Οδοιπορικό στη Σύρο του 20ου αιώνα με τη Νένα Μεντή
Το Θέατρο Σταθμός υποδέχεται τις φετινές γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς δίνοντας τη δυνατότητα στο θεατρόφιλο κοινό, μέσα από το συνεχές ψηφιακό του πρόγραμμα, να παρακολουθήσει στην ηλεκτρονική του σελίδα stathmostheatro.gr μεταξύ άλλων την θεατρική παράσταση “Ξένες Πόρτες” του Μάνου Ελευθερίου με τη Νένα Μεντή, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση.
23 Δεκεμβρίου 2020 και 24 Δεκεμβρίου 2020
Η παράσταση θα είναι διαθέσιμη τη συγκεκριμένη ημερομηνία από τις πρωϊνές ώρες όλη μέρα.
Ο επισκέπτης θα πρέπει στο https://stathmostheatro.gr/online-theatrikes-parastaseis να πατήσει πάνω στο πεδίο “ΠΑΙΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ” για την έναρξη.
Δραματουργική επεξεργασία – σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Δραματουργική συνεργασία: Θανάσης Νιάρχος – Χριστιάννα Μαντζουράνη
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Βίντεο: Δήμητρα Τρούσα
Βοηθοί σκηνογράφου: Θεανώ Βάχλα, Βασιλική Λιανού
Ερμηνεία: Νένα Μεντή
Οι «Ξένες πόρτες» είναι ένα αδημοσίευτο κείμενο που ηχογράφησε και απομαγνητοφώνησε ο Μάνος Ελευθερίου και, πέντε χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, το εμπιστεύτηκε στη Νένα Μεντή. Πρόκειται για ένα οδοιπορικό στη Σύρο από τις αρχές του 20ου αιώνα κι έπειτα, μέσα από τη διήγηση της γιαγιάς του Ευαγγελίας Διγενή -Αντωνοπούλου. Στη σπαρακτική αυτή διήγηση ζωντανεύουν τα βασικά μοτίβα του έργου του μεγάλου ποιητή και στιχουργού, όπως η σκληρότητα της επαρχίας, η κοινωνική αδικία, η μελαγχολία και ο φόβος του θανάτου. Γι’ αυτό και την παράσταση διατρέχουν χαρακτηριστικές μελωδίες και ποιήματα που έχουν συνδεθεί με τον Μάνο Ελευθερίου και την ιδιαίτερη πατρίδα του.
Οι αφηγήσεις της γιαγιάς – Ευαγγελίας Πίσσα (όνομα του τελευταίου της συζύγου) διαπλέκουν όχι μόνο το προσωπικό και το συλλογικό, εν προκειμένω της ίδιας και της Σύρας των αρχών του περασμένου αιώνα, αλλά και τα αλληλένδετα, συχνά αόρατα στοιχεία του ανθρώπου και του δημιουργού, στην περίπτωσή μας του αείμνηστου Μάνου Ελευθερίου. Χάρη στη Νένα Μεντή που διαφύλαξε τα χειρόγραφα του με τις απομαγνητοφωνημένες σκόρπιες ηχογραφήσεις αλλά και στους συνεργάτες μου, Θανάση Νιάρχο και Χριστιάνα Μαντζουράνη, μπορέσαμε να συνθέσουμε ένα κείμενο αυθεντικό στη γραφή του, ακριβές στην έκφρασή του αλλά και πρωτόγνωρο στη θεματική του μια και παρουσιάζει ίσως για πρώτη φορά τόσο γλαφυρά την σκληρότητα της ελληνικής επαρχίας.
Μοτίβο που μαζί με την αγάπη του Μάνου Ελευθερίου για το θέατρο και την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σύρο, καθώς και τον αέναο αγώνα για το δίκαιο συναντάμε συχνά στο σύνολο του έργου του. Στοιχεία που κάνουν τον μεγάλο στιχουργό, πεζογράφο και συλλέκτη να αποτελεί συχνά τη δική μας ποιητική «καταφυγή» στην προσωπική και τη συλλογική μας μνήμη. (Μάνος Καρατζογιάννης)
