“Αυτή η ζωή δεν μπορεί να είναι η δικαιολογία για την επόμενη” ήταν το σύνθημα του Kippenberger
Ο Martin Kippenberger (1953-1997) ήταν ένας από τους πιο ευπροσάρμοστους και παραγωγικούς Γερμανούς καλλιτέχνες της μεταπολεμικής περιόδου. Από τη δεκαετία του 1970 έως τον πρόωρο θάνατό του το 1997, δούλεψε με πληθωρική ενέργεια για να αναπτύξει ένα πολύ εκτεταμένο έργο, από τη ζωγραφική, τα γραφικά και τη γλυπτική έως την εγκατάσταση και τις εκδηλώσεις μέχρι την οργάνωση εκθέσεων και την έκδοση βιβλίων, η οποία εξαντλεί σχεδόν όλες τις δυνατότητες της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Το αποτέλεσμα: αναρχική και ζωντανή αμφισβήτηση της κοινωνίας, της τέχνης και της ενεργητικής διερεύνησης των υπόλοιπων δυνατοτήτων της σύγχρονης τέχνης. Ήταν παντρεμένος με ελληνίδα, την Κατερίνα Τερψιθέα Δούκα, η οποία «έφυγε» ένα χρόνο πριν τον θάνατο του, το 1996. Άλλωστε στις καταχρήσεις οφείλεται και ο πρόωρος θάνατος του από καρκίνο του ήπατος.
Ο ιδιοκτήτης του μπαρ, Michel Würthle, ιδιοκτήτης του θρυλικό βερολινέζικου μπαρ «Paris Bar» του οποίου ο καλλιτέχνης υπήρξε θαμώνας, παντρεμένος με ελληνίδα και ιδιοκτήτης του κτήματος “Καννέ” στα Χρούσσα της Σύρου, είχε καλέσει κάποτε τον καλλιτέχνη στην Ερμούπολη. «Ο Κιπενμπέργκερ ερχόταν συχνά στη Σύρο στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Σε ένα από τα πρώτα του ταξίδια ήρθε και μου είπε ότι υπάρχει στην Ερμούπολη… Ακρόπολη. Απόρησα, ρωτώντας τον τι εννοεί. Τότε μου έδειξε τον σκελετό της εγκαταλελειμμένης οικοδομής ενός σφαγείου», θυμήθηκε ο Michel Würthle. Και αυτό το ατελές κτήριο ο εικαστικός βάπτισε ως Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Σύρου, το MOMAS (Museum of Modern Art Syros). Επίσης στη Σύρο εμπνεύστηκε και το «Metro Net», ένα φανταστικό σύστημα υπόγειου σιδηρόδρομου, το οποίο κατασκεύασε τελικά εντός του κτήματος Καννέ στα Χρούσσα.
Από μη δημοσιευμένο υλικό στο παρελθόν, αποκαλύπτεται ο ντροπαλός άνθρωπος Martin Kippenberger, του οποίου η προκλητική εικόνα στο κοινό έχει οδηγήσει επανειλημμένα σε έντονες αντιπαραθέσεις. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Kippenberger, αυτή η ταινία εξετάζει το ερώτημα πώς μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει την «δουλειά» ως καλλιτέχνης στον μεταμοντερνισμό. Εκτός από την οικογένεια, οι φίλοι όπως ο Diedrich Diederichsen, η Gisela Capitain, ο Kasper König, αλλά και οι μυστικοί θαυμαστές όπως ο Christoph Schlingensief έχουν το λόγο.
Συντελεστές:
Σενάριο: Jörg Kobel
Κάμερα: Ralf M. Mendle, Vita Spiess
Συντελεστές: Martin Kippenberger, Dietrich Dietrichsen, Gisela Capitain, König Kasper
Μουσική: Markus Löbl, Dürbeck & Dohmen
Σκηνοθέτης: Jörg Kobel
Επιμέλεια: Babette Rosenbaum
Παραγωγή: Barbarossafilm
Παραγωγή: Jörg Kobel
Χώρα παραγωγής: D, A
Γλώσσα: Γερμανικά
Υπότιτλοι: Αγγλικά
Έτος παραγωγής: 2005
IMDb www.imdb.com/title/tt0805562
Κριτικές στον τύπο:
“Ο Jörg Kobel σχεδιάζει το πορτρέτο ενός καλλιτέχνη του οποίου η ζωή φαινόταν απλώς να περιμένει να γίνει ταινία.” – Taz
“Μια ταινία καλλιτέχνη με εντυπωσιακή σύνθεση και ένταση, η οποία εισάγει τον θεατή στην τέχνη του Martin Kippenberger μέσω του ατόμου χωρίς να εξαλείφει τις αντιφάσεις και στα δύο.” – Epd film
“Οι καλύτερες στιγμές της ταινίας είναι εκείνες στις οποίες οι δηλώσεις των μεμονωμένων εμπειρογνωμόνων του Kippenberger έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους, γιατί δείχνουν πώς όλοι παίζουν το δικό του « Kippie»” – Junge Welt
“Ο Martin Kippenberger είναι ένας από τους πιο ευπροσάρμοστους και παραγωγικούς Γερμανούς καλλιτέχνες της μεταπολεμικής περιόδου.” -WDR
Τιμητικά και εις ανάμνηση του όλου εγχειρήματος του Kippenberger έχει τοποθετηθεί δείκτης στο Google Maps όπου φαίνεται το σημείο (βλ. ΕΔΩ)
Σύντομα στη βιβλιοθήκη του Syros Agenda δίπλα στο αντίγραφο του βιβλίου του Martin Kippenberger “MOMAS. Museum of Modern Art Syros,1994″ θα υπάρξει και ένα αντίγραφο του dvd.
