Η Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ) ιδρύθηκε το 1939. Είχαν προηγηθεί 150 χρόνια άνθησης της μελοδραματικής τέχνης στα Επτάνησα και μισός αιώνας εμπειρίας του Ελληνικού Μελοδράματος. Από την πρώτη στιγμή, παράλληλα με την όπερα, καλλιεργήθηκαν εξίσου η οπερέτα και ο χορός. Ανταποκρινόμενη στις σύγχρονες απαιτήσεις, σήμερα η ΕΛΣ προετοιμάζει μελλοντικούς φίλους της όπερας μέσα από έργα για παιδιά και προσφέρει δημιουργικό βήμα σε σύγχρονους συνθέτες μέσα από παραγγελίες νέων έργων. Έτσι, το ρεπερτόριο του θιάσου καλύπτει τέσσερις αιώνες λυρικής δημιουργίας, από τον Μοντεβέρντι έως σύγχρονους Έλληνες συνθέτες.
Η Εθνική Λυρική Σκηνή και Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής επιστρέφουν ξανά στο θέατρο Απόλλων για δύο ακόμη παραστάσεις, που θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τα παιδιά και οι λάτρεις της όπερας στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων “Σύρος Πολιτισμός 2018“ του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης.
Έτσι οι δύο παραστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής είναι οι εξής:
Ο πρίγκιπας Ιβάν και το πουλί της φωτιάς
του Θοδωρή Αμπαζή
1-2 Οκτωβρίου 2018
Θέατρο Απόλλων | Ώρα έναρξης 9.00 π.μ.
Παράσταση για μαθητές
Ελεύθερη είσοδος
Το έργο βασίζεται σε γνωστό παραδοσιακό ρώσικο παραμύθι, στο οποίο βασίστηκε επίσης και το διάσημο μπαλέτο του Ίγκορ Στραβίνσκι. Απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 5-12 ετών και στοχεύει να αποτελέσει μια ιδεώδη εισαγωγή στον κόσμο της λυρικής τέχνης, από έναν δημιουργό με σύγχρονο μουσικό και θεατρικό ιδίωμα.
Η ιστορία του έργου μιλά για το Πουλί της φωτιάς, ένα μεγαλόσωμο, πανέμορφο πτηνό με μαγικές ικανότητες, μεγαλοπρεπές φτέρωμα στο χρώμα της φωτιάς. Το πιο βασικό όμως; Βάζει σε μεγάλες περιπέτειες όποιον επιχειρεί να το πιάσει. Ον ασυνήθιστο, μαγικό και εκθαμβωτικό, συμβολίζει την απόλυτη ελευθερία γι’ αυτό και η κατάκτησή του σχετίζεται με την πραγματοποίηση των πιο δύσκολων στόχων, των πιο μεγάλων επιθυμιών.
Μέσα από λιτό αλλά εντυπωσιακό σκηνικό η Εναλλακτική Σκηνή μεταφέρει τα παιδιά και τους νέους στον κόσμο της φαντασίας. Με όχημα μια μαγική ντουλάπα ταξιδεύουμε σε καταπράσινα δάση, παλάτια και απόκοσμα μέρη, εκεί όπου όλα μπορούν να συμβούν. Έντονα χρώματα, μαγικά κόλπα και μεταμορφώσεις επί σκηνής συνθέτουν ένα αξέχαστο μουσικοθεατρικό ταξίδι.
H ιστορία έχει ως εξής…
Όταν ο τσάρος Βιτσλάβ ανακαλύπτει ότι τα πολύτιμα χρυσά του μήλα αρχίζουν και λιγοστεύουν, αναθέτει στα τρία του παιδιά Ντιμίτρι, Βασίλι και Ιβάν να πιάσουν τον κλέφτη και να του τον παραδώσουν. Σε αντάλλαγμα, τους προσφέρει το στέμμα και το βασίλειό του. Ο μικρότερος ο Ιβάν, ο πιο κακομαθημένος και αλαζόνας, ξεγελάει τα αδέρφια του και ξεκινάει μόνος του ένα συναρπαστικό και δύσκολο ταξίδι στο Μαύρο Δάσος του Μάγου βασιλιά Κοσέι, του μεγαλύτερου μάγου των εποχών και των παραμυθιών. Με τη βοήθεια του Βολκ του Λύκου αναζητά το χρυσό Πουλί της φωτιάς για να το παραδώσει στον πατέρα του και να αποδείξει ότι αξίζει να γίνει ο επόμενος τσάρος. Μέσα από τις περιπέτειές του θα μάθει από την αρχή και με δύσκολο τρόπο την αξία της ειλικρίνειας και της γενναιότητας που οδηγεί στο δρόμο της γέννησης ενός πραγματικού Βασιλιά.
Ο μικάδος ή η πόλη τιτιπού
των Ουίλλιαμ Σβενκ Γκίλμπερτ και Άρθουρ Σάλλιβαν
2 Οκτωβρίου 2018
Θέατρο Απόλλων | Ώρα έναρξης 9.00 μ.μ.
Ελεύθερη είσοδος
Οι δημιουργοί του Μικάδου και πρωτεργάτες της αγγλικής μουσικής κωμωδίας, εμπνέονται από την ατμοσφαιρική Άπω Ανατολή για να συνθέσουν μια κοφτερή σάτιρα των κοινωνικοπολιτικών ηθών του 19 ου αιώνα. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 14 Μαρτίου 1885 στο θέατρο Σαβόυ του Λονδίνου, όπου παίχτηκε για 672 παραστάσεις.
Μια μαγνητοσκοπημένη προβολή ενός έργου που το θέμα του φέρεται ότι εμπνεύστηκε ο λιμπρετίστας Ουίλλιαμ Σβενκ Γκίλμπερτ από ένα ασήμαντο γεγονός. Κάποια μέρα ένα γιαπωνέζικο σπαθί που ήταν κρεμασμένο για χρόνια στη βιβλιοθήκη του έπεσε ξαφνικά στο πάτωμα. Η ιδέα του να μεταφέρει τη δράση του έργου σε μια μακρινή εξωτική χώρα του επέτρεψε να ασκεί ελεύθερα κριτική στην βρετανική πολιτική κατάσταση μεταμφιέζοντας την σε ιαπωνική. Επιπλέον μπορούσε να μειώσει τις αντιδράσεις που προκαλούσε η σάτιρα των θεσμών στην κοινή γνώμη.
Ο λιμπρετίστας Ουίλλιαμ Σβενκ Γκίλμπερτ φέρεται να εμπνεύστηκε το θέμα του έργου από ένα γιαπωνέζικο σπαθί που είδε αναρτημένο σε μια δημόσια βιβλιοθήκη. Την εποχή εκείνη, θίασοι από την Ιαπωνία έκαναν περιοδεία στο Λονδίνο, συμβάλλοντας στη διάδοση του εξεζητημένου οριενταλισμού που είχε ξετρελάνει το βρετανικό κοινό. Η τοποθέτηση της δράσης σε ένα απομακρυσμένο γεωγραφικό περιβάλλον διευκόλυνε τον έμπειρο συγγραφέα να μιλήσει άφοβα για ζητήματα που ταλάνιζαν την αγγλική κοινωνία της εποχής του: τα απανωτά πολιτικά σκάνδαλα, την κατάχρηση εξουσίας, το έλλειμμα δημοκρατίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη επιλογή τού επέτρεπε να στηλιτεύσει με χιούμορ και εκλεκτική ειρωνεία τον άκρατο πουριτανισμό της βικτοριανής περιόδου, ανοίγοντας τον δρόμο για συγγραφείς όπως ο Όσκαρ Ουάιλντ και ο Μπέρναρντ Σω.
Στη μαγική πολιτεία του Τιτιπού, όπου ο Μεγάλος Αυτοκράτορας (Μικάδος) είχε απαγορεύσει το κόρτε, οι ερωτύλοι ράφτες γίνονται δήμιοι για να μην αποκεφαλίσουν… τον εαυτό τους, οι βουλευτές αυτοανακηρύσσονται σε «άρχοντες των πάντων» και τα απαγορευμένα φλερτ ανθίζουν στις πιο απίθανες εκδοχές. O συνθέτης Άρθουρ Σάλλιβαν θεωρούσε τον Μικάδο το αριστούργημά του, με το οποίο πραγματοποίησε την πολυπόθητη σύζευξη ανάμεσα στην «ελαφριά» βρετανική οπερέτα και τη «σοβαρή» αγγλική όπερα, όπου το «χιούμορ, η σάτιρα, οι χαρακτήρες και η υψηλής ποιότητας μουσική συνυπάρχουν σε θαυμαστή ισορροπία».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μικάδος αποτέλεσε την απόλυτη πηγή έμπνευσης για τα μιούζικαλ των Τζωρτζ και Άιρα Γκέρσουιν στο Μπρόντγουεϊ και το Χόλλυγουντ. Ο ίδιος ο Τζωρτζ Γκέρσουιν θεωρούσε το δίδυμο Γκίλμπερτ και Σάλλιβαν πρότυπό του. Το έργο σημείωσε τεράστια επιτυχία ήδη από τον πρώτο χρόνο παρουσίασής του το 1885 (περίπου 150 θίασοι σε όλο τον κόσμο είχαν εντάξει τον Μικάδο στο ρεπερτόριό τους μέχρι το τέλος εκείνης της χρονιάς) και παραμένει ένα από τα δημοφιλέστερα έργα μουσικού θεάτρου όλων των εποχών.
Μουσική διεύθυνση-ενορχήστρωση: Μιχάλης Παπαπέτρου
Σκηνοθεσία: Ακύλλας Καραζήσης
Οι παραστάσεις προβάλλονται μαγνητοσκοπημένες.
Περισσότερα: www.nationalopera.gr
