«Η Χρυσώ» της Ρίτας Μπούμη – Παπά στη Λέσχη Ανάγνωσης «Μάνος Ελευθερίου»

Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης
ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
«Μιλάμε για βιβλία»

«…Τότε η πολιτεία μας άνθιζε από εμπορική και ναυτική ακμή, πολιτισμό και πλούτο. Καινούργια πολιτεία, αστραφτερή, με δρόμους πλακοστρωμένους που ανέβαιναν ακτινωτά από το κέντρο στους πυκνοκατοικημένους λόφους της με άσπρα σκαλιά.
Αμφιθεατρικά χτισμένη, ξάφνιαζε με την ομορφιά της κάθε ξένο, που την πρωτόβλεπε, μπαίνοντας στο μεγάλο της λιμάνι. Ένα λιμάνι βουερό, γεμάτο πλοία με λογής-λογής σημαίες. Κόσμος στους δρόμους κι οχλοβοή απ’ τις φωνές των βαρκάρηδων, των καφετζήδων, των ψαράδων, των τελάληδων του λιμανιού…»

Πιστοί, όπως κάθε χρόνο στο «ραντεβού» μας ξεκινάμε τη νέα αναγνωστική περίοδο της Λέσχης Ανάγνωσης με αφιέρωμα στη συριανή λογοτέχνιδα Ρίτα Μπούμη Παπά. Πρώτο βιβλίο για συζήτηση η μυθιστορηματική βιογραφική της εξομολόγηση «Η Χρυσώ».

Τα ταξίδια μας στις θάλασσες της λογοτεχνίας, ελληνικής και ξένης, που ξεκίνησαν τον Μάιο του 2007, συνεχίζονται με τον ίδιο ενθουσιασμό και αγάπη στο διάβασμα βιβλίων, αλλά και στο μοίρασμα της χαράς που εισπράττουμε διαβάζοντάς τα.

Την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου, 7.00μμ, στον πάντα φιλόξενο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ερμούπολης, παλιοί και νέοι φίλοι θα ξαναβρεθούμε για να συζητήσουμε τόσο για τα βιβλία του καλοκαιριού, όσο και για το υπέροχο μυθιστόρημα της Ρίτας Μπούμη Παπά, που αποτελεί τον «καθρέφτη» της Ερμούπολης, την εποχή της μεγάλης της ακμής.

Η χαρά μας θα είναι μεγαλύτερη, εάν και φέτος νέα μέλη έρθουν να προστεθούν την βιβλιοπαρέα μας, συνταξιδιώτες στην αναζήτηση της «Ιθάκης» μας!

Σύνοψη

Φορούσε μόνο και πάντα πράσινα. Πράσινο το μοναδικό της φόρεμα, που σαν ήρθαν στολισμένοι οι παπάδες να μας την πάρουν από το σπίτι σε μια κάσα δρύινη γεμάτη ασφοδέλους και ανεμώνες, τ’ άφησε κρεμασμένο σ’ ένα καρφί του τοίχου, άψυχο σα δέντρο που μαράθηκε άξαφνα. Πράσινη και μακριά ως το χώμα πελερίνα, που φορούσε κάθε χειμώνα δίχως να την χαλάσει ποτέ κι έδινε μια επίσημη, καθώς βασιλική, αυστηρότητα στην ψιλόλιγνη κορμοστασιά της. Πράσινο και το σάλι της σαν μούσκλο, με τα πιο πράσινα πουλιά τριγύρω στη γιρλάντα του.

Έτσι, σαν άρχισα μικρό παιδί να ξεχωρίζω τα χρώματα και προτού γνωρίσω τα δέντρα και τη χλόη, είχαν τα μάτια μου πλημμυρίσει απ’ το γόνιμο, ειρηνικό και αιώνιο χρώμα της δημιουργίας. Σαν θαλερή πολύκλωνη ελπίδα πηγαινοερχόταν το ανάστημά της μέσα στο φτωχό και περήφανο σπίτι μας. Κι αν δεν την έλεγε Χρυσώ ο κόσμος όλος, γιατί έτσι την είχανε βαφτίσει, θα ’πρεπε να τη λέγανε άνοιξη, γλάστρα, κήπο ή κάτι τέτοιο.

ΡΙΤΑ ΜΠΟΥΜΗ – ΠΑΠΑ (1906 – 1984)

Γεννήθηκε στην Ερμούπολη Σύρου. Η πρώτη επίσημη εμφάνισή της στα Γράμματα, έγινε από τη Νέα Εστία στα 1929 με το πρωτοσέλιδο ποίημά της «Μικρέ μου αλήτη…», σχολιασμένο από τον Γρ. Ξενόπουλο, που την αποκαλούσε «Ελληνίδα Άντα Νέγκρι». Στα 1940, η ίδια με το σύζυγό της, Νίκο Παπά, εγκαθίστανται στην Αθήνα. Στα 1956 εκδίδει τη μηνιαία Εφημερίδα των Ποιητών (από το περιοδικό αυτό, ακούστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα τα ονόματα και οι φωνές των ποιητών Εμινέσκου, Μπρεχτ, Νερούντα, Ματσάδο, Γκιγέν, Βαπτσάροφ, Πάστερνακ, Γαβριέλας, Μιστράλ, Ατίλα Γιόζεφ, Κούτο, Γκοβόνι, Χιμένεθ κ.ά.).

Μαρτυρία της ακάματης δραστηριότητάς της, είναι η αδιάκοπη δημοσίευση άρθρων, επιφυλλίδων, συνεντεύξεων, διαλέξεων και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, οι αλλεπάλληλες εκδόσεις ποιητικών συλλογών, μεταφράσεων σε τόμους αυτοτελείς έργων κλασικών και νεώτερων ξένων ποιητών και συγγραφέων, οι προσκλήσεις σε Διεθνή Συνέδρια.

Έχοντας διεθνείς διακρίσεις και αναγνώριση, απότοκο της άοκνης συγγραφικής της δραστηριότητας, η Ρίτα Μπόυμη-Παπά πέθανε στις 8 Σεπτέμβρη του 1984 στην Αθήνα.