Η Λέσχη Ανάγνωσης «Μάνος Ελευθερίου» σας προσκαλεί την Παρασκευή 26 Αυγούστου 2022 στις 19.00, σε μια βραδιά συζήτησης στο ξενοδοχείο «Ερμής» με θέμα συζήτησης το βιβλίο «Ο κήπος μας στην άκρη της ερήμου» του Μαρώς Κάργα από τις Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ.
Παρουσίαση
“Η ζωή στην Αθήνα είναι δύσκολη για μας. Ο τόπος, οι άνθρωποι, όλα… Εδώ χαρακτηριζόμαστε άλλοτε ως “τα φαλιμέντα της Αλεξανδρείας” κι άλλοτε ως “αραπόσποροι”, Νινέτα μου. Συχνά, σκεφτόμαστε με τον άντρα μου να επιστρέψουμε… Τελικά η πρώτη και μοναδική πατρίδα μας είναι η Αίγυπτος.”
Μάιος 1967· Η Νινέτα Σάνδη επιστρέφει από το Παρίσι στην Αλεξάνδρεια. Είναι σαράντα τεσσάρων ετών. Έξι χρόνια μετά τις εθνικοποιήσεις του Νάσερ, η πόλη έχει περιέλθει σχεδόν εξ ολοκλήρου στα χέρια των Αράβων και ελάχιστα θυμίζει την Αλεξάνδρεια όπου μεγάλωσε. Ο μόνος από την οικογένειά της που βρίσκεται εκεί είναι ο εξάδελφός της Αριστείδης ενώ η πατρική περιουσία της έχει αφανιστεί.
Η Νινέτα επιδιώκει να πάρει πίσω την έπαυλη των γονιών της, της Ελπινίκης και του Ανδρέα, που “μόνον Αιγύπτιος θα μπορούσε να την ξαναγοράσει, με την προϋπόθεση ότι δεν θα την πουλούσε σε κανένα μέλος της οικογένειάς της”. Αυτός ήταν ο δεσμευτικός όρος που έθεσε ο Αιγύπτιος δικαστής Σαρίτ, όταν η έπαυλη είχε περάσει στην ιδιοκτησία του. Πάνω απ’ όλα, όμως, η Νινέτα θέλει να βιώσει τον έρωτα με την ίδια ένταση που την είχε κυριεύσει στη νεότητά της.
Οι αχνοί από το αρωματισμένο τσάι με κανέλα και ο ήλιος που ξεχύνεται από τα κλειστά βολέ ζωντανεύουν το παρελθόν και η Νινέτα βρίσκεται μέσα στις ανήσυχες ζωές των δικών της ανθρώπων. “Ποτέ κανείς δεν φεύγει από την Αλεξάνδρεια”, θυμάται τα λόγια του θείου Λεόντιου. Όμως “το σύμπαν μάς έχει χεσμένους”, χαριτολογούσε ο θείος Φάνος.
Οράν, Αλγέρι, Βηρυτός, Κάιρο, Παρίσι και η ακόμα λαμπρή και γενναιόδωρη Αλεξάνδρεια γίνονται οι τόποι δράσης των ηρώων του μυθιστορήματος, από το 1936 έως το 1961, το καλοκαίρι των εθνικοποιήσεων και του ολοκληρωτικού ξεριζωμού της ελληνικής παροικίας από την Αίγυπτο, δύο αιώνες και πλέον μετά τη δημιουργία της.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Από τη συγγραφέα των µυθιστορηµάτων Αχγιάτ Ανχάρ και Η Αλεξάνδρεια σε ακολουθεί
H Μαρώ Κάργα γεννήθηκε στην Αθήνα και µεγάλωσε στη Μύρινα (Κάστρο) της Λήµνου. Οι δικοί της πήγαν εκεί από τη Σµύρνη, το Αϊβαλί, την Πόλη και την Αλεξάνδρεια. Τελειώνοντας στη Θεσσαλονίκη τις σπουδές της στα παιδαγωγικά, προχώρησε σε συστηµατική σπουδή σχεδίου και ζωγραφικής. ∆ιδάχτηκε την τέχνη της νωπογραφίας δίπλα στον Τηνιακό Νικόλαο Γαΐτη, µαθητή και συνεργάτη του Φώτη Κόντογλου, και στη συνέχεια ασχολήθηκε µε τη συντήρηση οροφογραφιών για µικρό διάστηµα στη Σύρο. Επίσης έκανε γλυπτική σε µάρµαρο στο εργαστήρι του γνωστού γλύπτη Πέτρου ∆ελλατόλα. Έργα της έχουν εκτεθεί σε δηµοτικούς χώρους και γκαλερί σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Άνδρο, Λέσβο, Σύρο, Χίο, Νάξο, Τήνο, Μύκονο και Λήµνο. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται και ως εκπαιδευτικός σε δηµοτικά σχολεία της Τήνου.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Στη γενέθλια πόλη έμοιαζαν όλα όπως τα ήξερε πάντα. Τα βουερά πρωινά με τις συζητήσεις για τις τιμές της Μπόρσας, το βαμβάκι και τις επιχειρήσεις, οι γεμάτες πλαζ την ώρα του μεσημεριού, η ραστώνη του απογεύματος στα ευρωπαϊκά καφέ, οι βραδινές έξοδοι στο θέατρο, στην όπερα, στα λεβαντίνικα πάρτι και στα the dansants κέντρα με τις τζαζ μπάντες. Οι μποέμ φίλοι στα ίδια στέκια, οι κοκότες, οι πλανόδιοι πωλητές, οι άνθρωποι της αιγυπτιακής αστυνομίας, τα ερωτικά σκάνδαλα, οι γνωστές μουζάχρες στην οδό Κάεντ Γκόχαρ, οι μικροκαβγάδες των Μπαρμπερίνων μέσα στους δρόμους, οι υπερόπτες Βρετανοί και οι ανυποψίαστοι πάροικοι. Μια ατμόσφαιρα σε απάθεια, σε χειμερία νάρκη μακαριότητας, που οι διπλωματικές παρτίδες την άφηναν αδιάφορη. Μια κοινή ψευδαίσθηση για το στέρεο και αδιασάλευτο όσων υπήρχαν. Αυτή η οπτική γωνία της ζωής, που άλλοτε την απέρριπτε, του πήγαινε γάντι. Έδινε μια αλλιώτικη χροιά στην τωρινή εκδοχή της ύπαρξής του. Κι έφτανε ακόμα να διασκεδάζει μ’ αυτό το φιάσκο που ερχόταν σε ειρωνική αντίθεση με την αδυναμία του. Τον κρατούσε επιτέλους δέσμιο η ίδια η πόλη. Να το λοιπόν το αναπάντεχο που έψαχνε πάντα. Το ανέλπιστο. Γύρισε πίσω και χώθηκε σαν ποντικός στην τρύπα του.
Η συνέχεια στο βιβλίο…
