Αυτήν την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011 για ένα μικρό διάλειμμα μεταξύ του Jarmusch και του Visconti που είναι το επόμενο αφιέρωμά μας θα προβάλλουμε δύο ταινίες που έχουν κάποια σχέση με το Ghost Dog του Jarmusch.
Την πρώτη, Το παιχνίδι των λυγμών, μια πολυβραβευμένη (μεταξύ άλλων και με Όσκαρ σεναρίου) εξαιρετική ταινία του Neil Jordan, την διαλέξαμε γιατί παίζει ο Forest Whitaker, για το οποίον και μόνον για αυτόν, ο Jarmusch προόριζε τον ρόλο του του Ghost Dog. Tην δεύτερη, Le Samurai, του Jean Pierre Melville, (που παίχτηκε στην Ελλάδα με τον τίτλο «Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο») γιατί o Jarmusch γύρισε την δική του ταινία ως φόρο τιμής σε αυτήν.
Η πρώτη ταινία θα προβληθεί στις 7.30 μμ και η δεύτερη στις 9.30 μμ.
Παρακαλώ πολύ να είστε στην ώρα σας για να μην ενοχλούνται οι υπόλοιποι θεατές και μην ξεχνάτε να αφήνετε τα οχήματά σας στο κοντινό χώρο στάθμευσης.
Σας περιμένουμε!
Από την Βιβλιοθήκη
Αλίκη Τσουκαλά
————-
Λίγα λόγια για τις ταινίες
19.30 | Το παιχνίδι των λυγμών (The Crying Game) 1992
Διάρκεια: 112 λεπ.
Σκηνοθεσία και σενάριο: Neil Jordan
Παίζουν: Stephen Rea, Jaye Davidson and Forest Whitaker
Η ταινία διερευνά φυλετικά θέματα και θέματα ταυτότητας φύλου, εθνικότητας και σεξουαλικότητας με φόντο το Ιρλανδικό ζήτημα. Περιγράφει τις περιπέτειες του ήρωα, του Fergus (Stephen Rea), μέλους του IRA, την σύντομη αλλά σημαντική συνάντηση με τον Jody (Forest Whitaker) που είναι αιχμάλωτος τους, και την απρόσμενη ρομαντική σχέση που έχει με την αγαπημένη του Jody, την Dil (Jaye Davidson), την οποία είχε υποσχεθεί στον Jody να προστατέψει. Όμως, αναπάντεχα γεγονότα αναγκάζουν τον Fergus να αποφασίσει τι θέλει για το μέλλον του και τι τελικά η φύση του τού υπαγορεύει να κάνει.
Όπως έχει πει ο ίδιος ο σκηνοθέτης σε μια συνέντευξή του: “Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο ήθελα πάντα να κάνω ταινίες είναι όταν υπάρχουν ήρωες που ανακαλύπτουν κομμάτια του εαυτού τους που δεν κατανοούν. Δεν πιστεύω ότι είμαστε τελείως λογικά όντα. Δεν πιστεύω πως μπορούμε ποτέ να δώσουμε για την συμπεριφορά μας μια επαρκή εξήγηση.”
21.30 | Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο (Le Samouraï) 1967
Διάρκεια: 105 λεπ.
Σκηνοθέτης: Jean-Pierre Melville
Σενάριο:Jean-Pierre Melville, Georges Pellegrin,
Παίζουν: Alain Delon, Nathalie Delon and François Périer
Ένας πληρωμένος δολοφόνος, πανέμορφος, γοητευτικός και μοναχικός, παγιδεύεται στις ίδιες του τις αρχές, όταν αποφασίζει να αγνοήσει το “συμβόλαιό” του για την εκτέλεση μιας τραγουδίστριας, στην οποία χρωστά ευγνωμοσύνη. Έντονα στυλιζαρισμένοι, υπνωτικοί ρυθμοί, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και οι γνωστές απόψεις του δημιουργού κυριαρχούν σε αυτό το γαλλικό νέο-νουάρ αριστούργημα, που είναι έξοχα φωτογραφημένο.
Ο Ζαν Πιέρ Μελβίλ είναι ο κορυφαίος ίσως στυλίστας του γαλλικού, “υπαρξιστικού” αστυνομικού φιλμ και του ευρωπαικού φιλμ νουάρ. Δεν είναι τυχαίο ότι σκηνοθέτες από τον Τζον Γου, τον Ταραντίνο, τον Γουόλτερ Χίλ μέχρι τον Τόμας Πολ Άντερσον δανείστηκαν από αυτήν την ταινία δεκάδες στοιχεία. Όλοι οι ήρωες του παλεύουν με τη μοίρα και παρά την τραχύτητα της ζωής τους, μας συγκινούν βαθιά με την πίστη τους σ’ένα ειδικό κώδικα τιμής και με την επίγνωση της τραγικής τους μοίρας και του υπαρξιακού τους αδιεξόδου.
Η ταινία ξεκινά μ’ένα απόσπασμα από τον Κώδικα Τιμής των σαμουράι, προαναγγέλοντας αυτό που θ’ακολουθήσει : “Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μοναξιά από τη μοναξιά του σαμουράι, εκτός από εκείνην της τίγρης, που ζει μέσα στη ζούγκλα…ίσως…”.
