Η ύπαρξη ηλεκτροκίνητου αυτοκινήτου στην Ελλάδα δεν είναι κάτι πρόσφατο, όπως θα πιστεύουν οι περισσότεροι. Σαράντα χρόνια πριν, η τεχνολογία αυτή υπήρχε στην Ελλάδα και μάλιστα στη Σύρο, όπως αναφέρει αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής αυτοκινήτων που ασχολήθηκε με το σχεδιασμό του συγκεκριμένου οχήματος.
Σε μια χώρα εξαρτημένη πλήρως από το πετρέλαιο, δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες προσπάθειες ώστε να απεξαρτηθεί από αυτό, αξιοποιώντας το ενεργειακό χρυσάφι που ο ήλιος προσφέρει δωρεάν. Με την ανάπτυξη του απλού και εύκολου κατασκευαστικά ηλεκτρικού αυτοκινήτου, τα οφέλη είναι πολλαπλά: μειώνονται τα έξοδα για την αγορά πετρελαίου, δημιουργούνται εργοστάσια κατασκευής φωτοβολταϊκών, μπαταριών και ηλεκτρικών αυτοκινήτων ενώ μειώνονται και οι ρύποι, συμβάλλοντας αποφασιστικά και στη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου.
Ο Γιώργος Μιχαήλ, αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής αυτοκινήτων, μιλώντας στο www.koutipandoras.gr, μίλησε για την κατασκευή του πρώτου ηλεκτρικού αυτοκινήτου στην Ελλάδα πριν από 40 περίπου χρόνια:
“Ο Γιάννης Γουλανδρής, της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών, είχε δημιουργήσει μια μικρή παραγωγική μονάδα κατασκευής αυτοκινήτων που έγινε μέσα σε ένα παλιό νηματουργείο, δίπλα στα ναυπηγεία του ΝΕΩΡΙΟΥ στην Ερμούπολη της Σύρου. Το Δεκέμβριο του 1973 ο Γουλανδρής με προσέλαβε να αναλάβω τη μετατροπή ενός ηλεκτρικού διθέσιου αυτοκινήτου από την Αγγλία, του ENFIELD ( Ε 465) στο μοντέλο Ε8000. Εκείνη την περίοδο κατασκευάστηκαν περίπου 140 κομμάτια που έφυγαν όλα για την ΔΕΗ της Αγγλίας (περίοδος 1973-75). Το Ε8000 ήταν ένα διθέσιο όχημα, ουσιαστικά ίδιο με το αγγλικό, με ακριβώς τα ίδια τεχνικά χαρακτηριστικά και το ίδιο ακριβώς σχήμα. Η μόνη τους διαφορά ήταν ότι αυτό που κατασκευάσαμε εμείς ήταν από αλουμίνιο και οι πόρτες του δεν ήταν συρόμενες αλλά άνοιγαν με το συμβατικό τρόπο. Την κίνηση έδινε ένας ηλεκτροκινητήρας συνεχούς ρεύματος 12 volt με χωρητικότητα 110 αμπερωριων που ήταν τοποθετημένες οι 4 μπροστά και οι τέσσερις πίσω και απέδιδε 8,16 ίππους. Η μέγιστη ταχύτητα ήταν 64 km/h και η αυτονομία έφτανε τα 60 km/h αλλά μειωνόταν πολύ εάν το έδαφος είχε ανηφόρα.
Την ίδια περίοδο, εγώ ανέλαβα να σχεδιάσω πάνω στα μηχανικά μέρη του Ε8000 άλλους δυο τύπους ηλεκτρικών οχημάτων: Ένα τετραθέσιο αλουμινένιο τζιπάκι (Μπικίνι) και ένα κλειστό βαν (Μiner) τα οποία έφυγαν και αυτά σε μικρές ποσότητες για το εξωτερικό. Το τζιπάκι πήγε στην Αγγλία και το δεύτερο σε ορυχεία της Σουηδίας. Μετά από αυτό, η μικρή παραγωγική μονάδα που δουλεύαμε, έκλεισε το 1975 με το ξεκίνημα της μεταπολίτευσης. Δεν ξέρω το γιατί. Πάντως, ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα αυτή η καινοτομία και κρίμα που δε συνεχίστηκε αυτή η προσπάθεια”.
Το Ε8000:
Τα άλλα δύο μοντέλα που σχεδιάστηκαν από το Γιώργο Μιχαήλ:
Πηγή: “Το Κουτί της Πανδώρας”
