Η Ερμούπολη, η πρωτεύουσα της Σύρου, γεννήθηκε μόλις ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, τότε που πολυάριθμοι Μικρασιάτες Χιώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Κασιώτες, Υδραίοι και Ψαριανοί κατέφυγαν στο νησί λόγω του εθνικού ξεσηκωμού. Oι πρόσφυγες αυτοί κατόρθωσαν, σε σύντομο χρόνο, να μετατρέψουν έναν έρημο όρμο σε μία πολυάνθρωπη πόλη και σε ένα σημαντικό εμπορικό λιμάνι, το σπουδαιότερο Βιομηχανικό, Ναυτιλιακό και Εμπορικό κέντρο της νεοσύστατης τότε Ελλάδας. Tα μοναδικής αξίας νεοκλασικά κτίρια και μνημεία, που κοσμούν σήμερα την Ερμούπολη, μαρτυρούν το μέγεθος της ακμής που γνώρισε τότε η πόλη.
Σημαντικός παράγοντας για τη μεγάλη άνθηση της Ναυτιλίας, του Εμπορίου, της Βιομηχανίας και της Ναυπηγικής στη Σύρo ήταν αναμφίβολα η θέση της, στη μέση του Αιγαίου πελάγους και κυρίως η θαυμάσια διάταξη του λιμανιού της, ενός μεγάλου φυσικού όρμου, ο οποίος έχει κατεύθυνση νοτιοανατολική και είναι προστατευμένος από όλους τους καιρούς.
Στα 1582 ο περιηγητής Αντώνιος από τη Μήλο κατασκεύασε το ναυτικό άτλαντα του Αιγαίου και στον πορτολάνο της Σύρου έθεσε τον υπότιτλο: Η Σύρα είναι νησί γεμάτο βουνά με πολύ καλό και ασφαλές λιμάνι-αραξοβόλιο προς τη μεριά του Σιρόκου.
O ιστορικός και μελετητής της ιστορίας της Σύρου Ανδρέας Φραγκίδης γράφει στις αρχές του 19ου αιώνα για το λιμάνι:«Η νήσος Σύρος κειμένη εν τω μέσω των Κυκλάδων εύρηται προς δυσμάς της νήσου Δήλου, έχουσα κατά τας λοξάς διαμέτρους την νήσον Τήνον προς ΒΑ, την Κέα προς ΒΔ, την Σέριφον προς ΝΔ και την Πάρον προς ΝΑ, κατά την 37ο, 26΄, 35΄΄ βορείου πλάτους και 22ο, 37΄, 55΄΄ μήκους εκ Παρισίων, λαμβανομένου ως κέντρου διασταυρώσεως το κέντρον του λιμένος Ερμουπόλεως, όστις κέκτηται την προσφυεστέραν γεωγραφικήν θέσιν, εξ’ ής προέκυψεν η δόξα και ο πλούτος αυτής.
Ο λιμήν τυγχάνει αφοριζόμενος δια δύο βραχιόνων ή κυματοθραυστών, του εξωτερικού ή κυρίως μόλου λεγομένου, όστις προφυλάσσων τον λιμένα και διήκων από Βορρά προς Νότον, ήτοι από Νησακίου – μικράς άλλοτε λοφώδους νησίδος ενωθείσης προ ικανών χρόνων δι’ επιχωματώσεως με την Σύρον, εις την θέσιν Σανιτά, καλυφθέντος του υπάρχοντος τότε μικρού πόρου, δι’ ου ιστιοφόρα πλοιάρια ακωλύτως διήρχοντο – έχει μήκος 350 μέτρα, βάθος 30,33 και πλάτος 8 μέτρα εις το ευρύτερον αυτού μέρος (μετά τας λιμενικάς εργασίας του 1907 έτους),και του εσωτερικού, ήτοι του Νεωρίου, όστις τυγχάνει πολύ μικρότερος αλλά λιθόκτιστος, βάθους 28,25 περίπου μέτρων και εκτείνεται επί 47,69 μέτρων με 4,92 μόνον μέτρα πλάτος.To λιμάνι έχει περίμετρο 3.650 μέτρα και διαμέτρους 1070 μέτρα από το φανάρι της μπούκας μέχρι το ναυπηγείο και 1.550 μέτρα από την αιμασιά της αγοράς μέχρι την απέναντι ακτή, το Πηδάλι. Το βάθος του είναι 20,32 μέτρα και περικλείει τρεις μικρότερους αβαθείς όρμους, τη Σανιτά, το Νεώριο και τo Πηδάλι.
Το βάθος στο κέντρο του είναι 10 με 15 μέτρα, και ελαττώνεται ομαλά στα παράλια.Επικρατέστεροι άνεμοι είναι οι βόρειοι-βορειοανατολικοί. Θύελλες παρατηρούνται τους χειμερινούς μήνες και τον Μάρτιο. Τα μελτέμια είναι από αρχές Ιουλίου μέχρι το τέλος Αυγούστου. Με τους βόρειους ανέμους η στάθμη της θάλασσας κατέρχεται 30 εκατοστά περίπου, ενώ με τους νότιους του φθινοπώρου ανέρχεται 30 εκατοστά.
Α Π Ο το Χ Θ Ε Σ στο Σ Η Μ Ε Ρ Α
Το 1821 το λιμάνι της Σύρου ήταν έρημο. Το ίδιο και το λοφώδες Νησάκι του Αγίου Νικολάου, το οποίο συνδεόταν με τη Σύρο με μία ξύλινη γέφυρα και φιλοξενούσε το ομώνυμο καθολικό εκκλησάκι και λίγους οικίσκους που χρησίμευαν ως χώροι κάθαρσης. Με την ίδρυση της Ερμούπολης το 1833, οργανώνεται το λιμάνι, αρχικά με τηνκατασκευή του μόλου η οποία απετέλεσε πρωτοποριακό λιμενικό έργο.
Τον ίδιο χρόνο ακολουθεί η κατασκευή του πέτρινου Φάρου στο μικρό νησί Φανάριή Διδύμη, το οποίο βρίσκεται νότια της εισόδου του λιμανιού. Ο επιβλητικός αυτός φάρος δεσπόζει στην είσοδο του λιμανιού και είναι ορατός από μακριά, και σύμφωνα με το θρύλο, ακόμη και από τη Σμύρνη. Ο φάρος είναι εξοπλισμένος με κατοπτρικό περιστρεφόμενο μηχανισμό και το φαρόσπιτο είναι χτισμένο στη βάση του, γεγονός που τον καθιστά μοναδικό ως προς την αρχιτεκτονική του.
Ο φάρος λειτούργησε πρώτη φορά το 1834. Το ύψος του κυλινδρικού του πύργου είναι 29 μέτρα, ενώ το εστιακό του ύψος 68. Είναι ο υψηλότερος του ελληνικού φαρικού δικτύου, μη επανδρωμένος και ανεπιτήρητος. Κατασκευαστής του υπήρξε ο Αυστριακός αρχιτέκτονας Γιόχαν Ερλάχερ και το κόστος ανέγερσης καλύφθηκε από τον βασιλιά Όθωνα.
Επειδή κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο υπέστη φθορές και ζημιές, το 1948 επισκευάστηκε με βάση τα αρχικά του σχέδια και από τότε λειτουργεί εκπέμποντας λευκό φωτισμό κάθε δύο λεπτά, σε γεωγραφικό πλάτος 37ο, 47′, 707′′ και μήκος 24ο, 97′, 185′′.
Το 1834 άρχισαν τα λιμενικά έργα στο Νησάκι. Πρώτα ισοπεδώθηκε ο λοφίσκος, γκρεμίστηκαν τα κτίσματα και το εκκλησάκι, φράχτηκε ο πορθμός και επιχωματώθηκε ένα μέρος της ακτής, προκειμένου να χτιστούν οι δημόσιες αποθήκες διαμετακόμισης εμπορευμάτων, οι πρώτες στην Ελλάδα. Στην πρόσοψή τους, η οποία καταλήγει στην θάλασσα, κατασκευάστηκαν στοές με μεγάλα τοξοτά ανοίγματα, οι οποίες επέτρεπαν στις μαούνες να διακινούν τα εμπορεύματα απευθείας στις αποθήκες.
Οι αποθήκες έχουν μήκος 122 μέτρα και αναπτύσσονται σε δύο πτέρυγες, με συμμετρική διάταξη. Κάθε πτέρυγα φιλοξενεί επτά αποθήκες οι οποίες καλύπτονται από κυλινδρικούς θόλους, ιδιαίτερα επιμελημένης κατασκευής, δομημένους με μικρά τούβλα και λαξευμένους λίθινους θολίτες. Η πίσω πλευρά του κτιρίου φιλοξενεί τοξοτά παράθυρα. Τα σχέδια εκπόνησε ο Αυστριακός αρχιτέκτονας Ερλάχερ και την επίβλεψη της κατασκευής ανέλαβε ο Γερμανός αρχιτέκτονας και λοχαγός του μηχανικού Βίλχελμ Φον Βάιλερ.Από την περίοδο του μεσοπολέμου οι αποθήκες έπαψαν να λειτουργούν. Πολύ αργότερα το κτίριο μετασκευάστηκε εσωτερικά για να φιλοξενήσει κάποιες δημόσιες υπηρεσίες, όπως: γραφείο ΕΟΤ, λιμενικό ταμείο, ΤΕΔΚ, λιμεναρχείο, πολεοδομία. Το 1994 δημιουργήθηκε σε τέσσερις αποθήκες της νότιας πτέρυγας η Πινακοθήκη Κυκλάδων, με την είσοδο της να βρίσκεται στην πίσω πλευρά του κτιρίου. Το κεντρικό κομμάτι της παραλίας ήταν μία αμμώδης περιοχή. Παραλιακός δρόμος δεν υπήρχε. Τα ιστιοφόρα αγκυροβολούσαν κάπως μακριά από την ακτή. Μαούνες διακινούσαν τα εμπορεύματα μέχρι τις ξύλινες εξέδρες των αποθηκών. Η πρώτη αποβάθρα στην οποία μπορούσαν να πιάσουν τα πλοία κατασκευάστηκε το 1834 στην πλατεία Σανιτά (Κανάρη).Τα έργα επιχωμάτωσης της αμμώδους ακτής και η κατασκευή του παραλιακού δρόμου έγιναν το 1847, ενώ το 1883 η Ελληνική Ατμοπλοΐα ανέλαβε την εκβάθυνση της ακτής. Νέες εργασίες ισοπέδωσης έλαβαν χώρα το 1855 προκειμένου να χτιστεί το Τελωνείο, δίπλα στις Αποθήκες. Είναι το πρώτο δημόσιο κτήριο της Νεότερης Ελλάδας. Οι αποθήκες του χωρούν περισσότερα από 20.000 τόνους εμπορεύματα. Το λιμάνι τώρα, εκτός από ασφαλές γίνεται και λειτουργικό, ιδανικό για να υποδέχεται και να εξυπηρετεί πολλά σκάφη, ελληνικά και ξένα. Ο Βασιλέας Γεώργιος, όταν επισκέφτηκε τη Σύρο, αποκάλεσε το λιμάνι Λίβερπουλ τής Ανατολής. Ενώ ο Γάλλος μελετητής Homolle ανέφερε: «Η Σύρος πραγματικά είναι το σταυροδρόμι όλων των θαλασσίων οδών της Ανατολικής Μεσογείου, ο ναυτιλιακός κόμβος, η μεγάλη αποθήκη του εμπορίου του Αρχιπελάγους».
Το 1932 ανακαινίστηκαν και διαπλατύνθηκαν τα κρηπιδώματα σε μήκος 150 μέτρων από την πλατεία Σανιτά, επιμηκύνοντας έτσι την κεντρική αποβάθρα.
Νότια του τελωνείου υπήρχαν καρβουναποθήκες. Σήμερα εκεί υπάρχει μια πλατεία την οποία κοσμεί το μνημείο του Αφανούς Ναύτη. Δίπλα στο Τελωνείο κατασκευάστηκε το 1862 ένα κυκλοτερές διώροφο κτίριο με στεγασμένη περίστυλη βεράντα, έργο του αρχιτέκτονα P.Sampό, το οποίο λειτούργησε ως δημοτικό καφενείο.
Το 1888 το κτίριο μετατράπηκε σε αρχαιολογικό μουσείο και πολλά χρόνια αργότερα λειτούργησε ως το καφενείο «Θαλάσσια Αύρα» και παράλληλα ο υπαίθριος χώρος του χρησιμοποιήθηκε ως θερινό θέατρο σκιών και κουκλοθέατρο.
Με τον καιρό το καφενείο εγκαταλείφθηκε και η περιοχή υποβαθμίστηκε. Το 1927 μια Ελβετική υδραυλική εταιρία εγκατέστησε λουτρά. Τελικά το κτίριο κατεδαφίστηκε και στη θέση του χτίστηκε διώροφο κτίσμα, το οποίο στεγάζει το Ναυτικό Όμιλο Σύρου.
Παράλληλα με τα δημόσια κτίρια και τις αποθήκες, το λιμάνι εμπλουτίζεται και με τα σπίτια των κατοίκων της πόλης. Οι κατοικίες κατασκευάζονται διώροφες, με την προοπτική το ισόγειο να χρησιμεύσει ως κατάστημα ή να ενοικιαστεί από τα πληρώματα των πλοίων που επισκευάζονται στα ναυπηγεία, αλλά και αυτών που φτάνουν στο λιμάνι για φορτοεκφόρτωση εμπορευμάτων. Έχουν μεγάλο ύψος και στο εσωτερικό τους τοποθετείται ξύλινος εξώστης (πατάρι). Για να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι ιδιοκτήτες πρόσοψη στη θάλασσα, οι οικιστές του λιμανιού κατασκευάζουν τα κτίριά τους μακρόστενα με την στενή πλευρά να έχει πρόσοψη στο λιμάνι.Στην κεντρική προκυμαία, δεσπόζει και εντυπωσιάζει ένας μύλος που αλέθει σιτάρι. Μπροστά του υπάρχει φούρνος και πίσω του ξύλινο μαγαζί, αφού ο αλογόμυλος παράγει το αλεύρι και ο φούρνος κατασκευάζει ψωμί, παξιμάδια και γαλέτες, όχι μόνο για τους κατοίκους της πόλης αλλά και για τους επιβάτες και τα πληρώματα των πλοίων που φτάνουν στο λιμάνι ή στο ναυπηγείο. Το 1880 έλαβαν χώρα σημαντικά έργα βελτίωσης της λειτουργικότητας του λιμανιού, όπως εκβάθυνση του παράκτιου τμήματος, σημαντική επιμήκυνση και διαμόρφωση της προκυμαίας και του δυτικού μόλου. Με αυτά τα έργα οριοθετήθηκε και οριστικοποιήθηκε η ακτογραμμή του λιμανιού, η οποία παρέμεινε αναλλοίωτη έως πολύ πρόσφατα.
Μόλις δημιουργήθηκε το λιμάνι, όλη η Δυτική πλευρά του έγινε ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη.Στο βόρειο τμήμα της στήθηκε το καρνάγιο, αμέσως μετά ένας υπαίθριος χώρος επισκευών και λίγο πιο κάτω, από εκεί που είναι σήμερα το Καζίνο Αιγαίου ως τη Λαλακιά, εγκαταστάθηκε το κυρίως Ναυπηγείο.Περιμετρικά της περιοχής αυτής δημιουργήθηκαν εργαστήρια υποστήριξης των ναυπηγοεπισκευαστικών δραστηριοτήτων, δηλαδή σιδηρουργεία, ξυλουργεία, σχοινοποιεία, αποθήκες πρώτων υλών κ.λ.π. Τον Ιανουάριο του 1913, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, το τουρκικό θωρηκτό Χαμιδιέ βομβάρδισε κάποια κτίρια του λιμανιού καθώς και το ελληνικό πλοίο Μακεδονία, το οποίο βυθίστηκε μέσα στο λιμάνι. Κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, και συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 1941, το λιμάνι βομβαρδίστηκε από Γερμανικά αεροπλάνα και αργότερα δέχτηκε κατ’ επανάληψιν βομβαρδισμούς από Αγγλικά αεροπλάνα. Το 1944 καταστράφηκαν πολλά κτίρια και βυθίστηκαν 6 τορπιλάκατοι μέσα στο λιμάνι κατά τη διάρκεια σφοδρού βομβαρδισμού, τόσο από αέρος όσο και από την Αγγλική κανονιοφόρο Βlack Prince.Στις 10 Οκτωβρίου 1944 το λιμάνι κινδύνευσε από ολοσχερή καταστροφή, όταν οι Γερμανοί, κατά τη διάρκεια της αποχώρησης τους, επιχείρησαν να το ανατινάξουν. Όμως κάτοικοι του νησιού, με την βοήθεια ενός Ιταλού στρατιώτη, ο οποίος δεν συμφωνούσε με τις ενέργειες των συμπατριωτών του και των συμμάχων τους, απομόνωσαν τους εκρηκτικούς μηχανισμούς και τελικά ζημιές έγιναν μόνο στην πλατεία Κανάρη και στο κτίριο της Ηλεκτρικής (στη θέση που βρίσκεται σήμερα η Πυροσβεστική). Τη δεκαετία του 1960 κατασκευάστηκε η προκυμαία στο Νησάκι, μπροστά από το Τελωνείο. Το 1973 διπλασιάστηκε η έκταση του Νεωρίου και λίγο καιρό αργότερα εγκαταστάθηκαν σταδιακά οι δύο πλωτές δεξαμενές του. Ήδη η κίνηση στο λιμάνι έχει αυξηθεί σημαντικά, αφού εξυπηρετεί περίπου 3.200 αφίξεις πλοίων το χρόνο. Το καλοκαίρι του 1976 πραγματοποιήθηκε η κατασκευή του νότιου μόλου, μήκους 275 μέτρων, πλάτους 13 μέτρων και βάθους 8,5 μέτρων με φυσικούς και τεχνητούς ογκόλιθους. Επιπλέον πραγματοποιήθηκαν υποθαλάσσιες εκσκαφές. Με αυτό το έργο προστατεύτηκαν αποτελεσματικά η λιμενολεκάνη από τους καιρούς και τον έντονο κυματισμό καθώς και τα πλοία που ελλιμενίζονται αλλά και οι δεξαμενές του ναυπηγείου. Στο τέλος της δεκαετίας του ’80 η λειτουργία του λιμανιού μεταφέρθηκε στη δυτική πλευρά του, εκεί που βρίσκεται και σήμερα, αφού προηγουμένως διαπλατύνθηκε σημαντικά η προκυμαία, περιφράχτηκε ο χώρος, δημιουργήθηκαν νησίδες για την προσωρινή στάθμευση των προς επιβίβαση οχημάτων και χτίστηκαν στέγαστρα επιβατών. Η προκυμαία φιλοξενεί ναυτικά πρακτορεία, τουριστικά καταλύματα, καφετέριες και εστιατόρια, ενώ δεσπόζουν τα κτίρια του Καζίνου Αιγαίου και της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, όπου μέχρι το 2003 λειτουργούσε η ιστορική Νυχτερινή Σχολή Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού. Μεγάλη αναβάθμιση του λιμανιού με ταυτόχρονη αποσυμφόρηση της κεντρικής επιβατικής αποβάθρας αποτέλεσαν αναμφίβολα τόσο η ενίσχυση της θωράκισης του προσήνεμου μόλου όσο και η κατασκευή της νέας προβλήτας κρουαζιερόπλοιων,
στη συνέχεια της αποβάθρας του τελωνείου στην περιοχή του παλιού επιβατικού λιμένα.Το έργο ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2006, περιλάμβανε επέκταση του υφιστάμενου κρηπιδώματος κατά 73,50 μέτρα, με αποτέλεσμα η νέα προβλήτα να αποκτήσει μήκος 190 μέτρα και πλάτος 9,80 μέτρα και ωφέλιμο βάθος 8 μέτρα.
Κατά μήκος του μετώπου παραβολής των πλοίων τοποθετήθηκαν χυτοχαλύβδινες δέστρες και ελαστικοί προσκρουστήρες για την ασφαλή πρόσδεση και ελλιμενισμό τους. Το έργο ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 2009.Το λιμάνι διαθέτει πλοηγική υπηρεσία με πλοηγό και πλοηγίδα η οποία εξυπηρετεί και τα πλοία που έχουν προορισμό το Νεώριο. Πριν 10 χρόνια χωροθετήθηκε στο νότιο μέρος του λιμανιού, στον όρμο Πηδάλι κοντά στα Λαζαρέττα, μαρίνα ελλιμενισμού 254 μικρών σκαφών.
Έχουν ήδη κατασκευαστεί προβλήτες, κρηπιδώματα, περιφράξεις και διάδρομοι προσπέλασης, ενώ εκκρεμεί να αποπερατωθούν χερσαίες υποδομές εξυπηρέτησης των σκαφών και των πληρωμάτων τους που θα ξεχειμωνιάζουν και ταυτόχρονα θα μπορούν να πραγματοποιούν εργασίες συντήρησής τους, καθώς και περιορισμένης έκτασης επισκευές.Στο νότιο τμήμα του λιμανιού υπάρχει σταθμός ανεφοδιασμού πλοίων με καύσιμα και λιπαντικά του ομίλου AVIN με την επωνυμία SEKAVIN.H εγκατάσταση περιλαμβάνει ένα δυόροφο κτίριο, δεξαμενές καυσίμων καθώς και μία τεχνητή νησίδα εξυπηρέτησης πλοίων μέχρι 20.000 τόνους, η οποία συνδέεται με τις δεξαμενές της ξηράς με
Κωνσταντίνος (αριστερά) και Παναγία Χρυσοσκαλίτισσα (δεξιά). / Φωτο: Χρ. Δρακάκη
Η Sekavin εξυπηρετεί παντός τύπου και μεγέθους πλοία στο αγκυροβόλιο της νησίδας Γαϊδουρονήσι που βρίσκεται νοτιοανατολικά της εισόδου του λιμανιού, με εφοδιαστικά πλοία της εταιρίας.Δυτικά του Νεωρίου συναντάμε μια μικρή παραλία που φιλοξενεί επί τρεις αιώνες τα περίφημα καρνάγια της Σύρου, τα οποία εξακολουθούν να εξασκούν την παραδοσιακή τέχνη της ξυλοναυπηγικής. Είναι πλήρως εξοπλισμένα και προβαίνουν τόσο σε κατασκευές ξύλινων σκαφών όσο και σε επισκευές αλιευτικών, γιωτ, ιστιοφόρων και τουριστικών σκαφών. Διαθέτουν γερανούς ανυψωτικής ικανότητας μέχρι 15 τόνων καθώς και τρέιλερ που μπορούν να μεταφέρουν σκάφη μέχρι τετρακόσιους τόνους. Αμέσως μετά υπάρχει το αλιευτικό καταφύγιο. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2000 και κόστισε 450 εκατομμύρια δραχμές.
Πρόσφατα στη δυτική πλευρά του λιμανιού, και συγκεκριμένα στην περιοχή ΜΕΤΚΑ, λειτούργησε προβλήτα εξυπηρέτησης των πλοίων που μεταφέρουν καύσιμα και γενικά επικίνδυνα φορτία, χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί ακόμη τα χερσαία έργα υποδομής και πρόσβασης σε αυτήν.Λίγο νοτιότερα υπάρχει φωτοσημασμένος μικρός ύφαλος ονομαζόμενος “Καρφωμένη” για τον οποίο έχει εκπονηθεί μελέτη καθαίρεσης και το έργο έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα δημοσίων υπενδύσεων του 2011. Αναμφίβολα με την ολοκλήρωση και αυτού του έργου θα προσεγγίζουν με μεγαλύτερη ασφάλεια τα δεξαμενόπλοια στην προβλήτα επικινδύνων η οποία θα αναβαθμιστεί και θα αξιοποιηθεί καλύτερα.Τέλος στον νότιο λιμενοβραχίονα, κοντά στις εγκαταστέσεις Sekavin, εξυπηρετούνται τα μότορσιπ που μεταφέρουν αδρανή υλικά. Έχει κατασκευαστεί δρόμος που επιτρέπει στα φορτηγά αυτοκίνητα να έχουν πρόσβαση μέχρι τα πλοία για άμεση φορτοεκφόρτωση των αδρανών. Επειδή το λιμάνι είναι προστατευμένο από τους καιρούς κατά την διάρκεια του καλοκαιριού συρρέει πλήθος ιστιοπλοϊκών γιωτ, θαλαμηγών μικρών κρουαζιερόπλοιων και σκαφών αναψυχής,τα οποία πρυμοδετούν ή πλαγιοδετούν κατά μήκος της κεντρικής λιμενολεκάνης, μπροστά από τις καφετέριες. Ακόμη μπορούν να ανεφοδιαστούν με νερό και καύσιμα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:
κα Xριστίνα Δρακάκη, Τέως Διευθύντρια σπουδών της Νυκτερινής Σχολής Μηχανικών Σύρου
ΠΗΓΕΣ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
www.ypai.gr
www.archontissa.weebly.com
www.apopsy.gr
www.notioaigaio.gr
www.royal eagle.gr
www.tovima.gr
www.syroslive.gr
www.syros.com.gr
www.ergo-sa.gr
www.faroi.com
www.kykladesnews.gr
www.marinetraffic.com
www.astypalaia.worldpress.com
www.koutouzis.gr
www.worldingo.com
www.hermoupolis.gr
www.neorion-holdings.gr
www.papamanolis.gr
