από την κα Πέγκυ Σ. Στεργίου
Ο κινηματογράφος «ΕΡΜΗΣ» είχε υπάρξει, στο Μεσοπόλεμο, αποθήκη στην προσφυγική συνοικία της Ερμούπολης «Συνοικισμό» ή περιοχή της «Χασαποταβέρνας» αργότερα.
Στην δεκαετία του 60 και στις αρχές του 70 λειτουργούσε σαν χειμερινός κινηματογράφος, με «ψυχή» τον ιδιοκτήτη του, τον πληθωρικό, ευγενέστατο και κομψό κύριο Δασκαλέα.
Ο συγκεκριμένος κύριος «διαπότιζε» τον ολίγον περιθωριακό χώρο του «ΕΡΜΗ» με ένα άρωμα του «ΣΙΝΕΜΑ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» μάζευε πιστιρικαρία, τέως πόρνες, τύπους του λιμανιού, φαντάρους και φυσικά, με ειδικές τιμές, τους μαθητές του γυμνασίου, μόνο τα σαββατοκύριακα!
Καθότι οι φαντάροι εκείνης της εποχής φορούσαν τις γνωστές δερμάτινες αρβύλες και είχαν κάκιστη σχέση με το σαπούνι, ο κύριος Δασκαλέας, κατά την διάρκεια της προβολής, έβγαινε και ράντιζε, κυριολεκτικά, το κοινό με ένα παμπάλαιο φλιτ, με το στρογγυλό ντεποζιτάκι και την μακρόστενη λαβή! Κυριαρχούσε στον χώρο, μια μίξη οσμών μαζί τα παρατεταμένα βηξίματα των θεατών, συνοδευόμενη από τα ηδονικά ρουφήγματα του «μπιράλ», του ελληνικού προδρόμου της coca -cola…
Ο «ΕΡΜΗΣ» τα καλοκαίρια μεταφερόταν στον υπαίθριο κινηματογράφο «ΑΘΗΝΑ», ιδιοκτησία και αυτός του αείμνηστου Δασκαλέα, πίσω από το θέατρο «ΑΠΟΛΛΩΝ», σε πιο σικ συνοικία της Ερμούπολης!
Εκεί, η οθόνη ήταν ακριβώς στην είσοδο, έμπαινε ο θεατής στο σινεμά, στην κυριολεξία, μέσα από το πανί. Οι καμποτένιες πολυκαιρισμένες πολυθρόνες συχνά δεν άντεχαν το βάρος των θεατών. Η προβολή συνήθως συνοδεύονταν από τον ήχο των καθισμάτων που έσκιζαν και τα αγαναχτισμένα ή σκωπτικά σχόλια των παθόντων και συμπασχόντων στις περιπέτειες των οπισθίων των θεατών.
Και τα δύο αγαπημένα σινεμά θυσιάστηκαν τη δεκαετία του ‘70 στο Μολώχ του μπετόν καιανήκουν πλέον στον χώρο των αναμνήσεων.
Μεταξύ 1960-1970, στις παρυφές της συνοικίας «Ψαριανά» της Ερμούπολης, κοντά στο νέο λιμάνι, λειτουργούσε το χειμερινό κινηματοθέατρο «ΛΙΝΤΟ».
Χώρος άνετος, πρώην δημοτική αποθήκη, «εξευρωπαϊσμένος»,με κεκλιμένο έδαφος, ελαφρώς υπερυψωμένες πλαϊνές σειρές καθισμάτων, με ταινίες πιο «ψαγμένες».Το «ΛΙΝΤΟ» φιλοξένησε παραστάσεις πλανοδίων θιάσων και των πρώτων τοπικών θεατρικών ομάδων («Η Μαντώ Μαυρογένους», 1968 – «Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια»,1969). Τα πρωινά της Κυριακής λειτουργούσε και σαν «σινεάκ».
Σήμερα, στη θέση του υπάρχει ακαλαίσθητη τριώροφη πολυκατοικία και την ύπαρξή του θυμίζει μόνο το κομμωτήριο «ΛΙΝΤΟ» στον ημιώροφο!
Το χειμερινό κινηματοθέατρο «ΠΑΛΛΑΣ» είναι και αυτό των δεκαετιών ’60 και ’70. Το κτίσμα είναι των αρχών του 20ου αιώνα. Βρίσκεται απέναντι από το θέατρο «ΑΠΟΛΛΩΝ», στην πλατεία Βαρδάκα της Ερμούπολης. Έζησε μέρες αίγλης και με θεατρικές παραστάσεις οπερέτας!
Τα πρωινά της Κυριακής λειτουργούσε και αυτό σαν σινεάκ.
Πίσω από τη μηχανή προβολής ήταν ο Βασίλης Μαντός, ο περίφημος «Βουβός», κωφάλαλος, πρόσφυγας εκ Μικράς Ασίας, άριστος τεχνικός και o κύριος Αντώνης Αλμπανόπουλος, ένας από τους λίγους, εν ζωή, νεοέλληνες γνώστες της σκοτεινής καμπίνας.
Το χειμερινό «ΠΑΛΛΑΣ» σήμερα είναι ένας σύγχρονος, ευχάριστος, αξιοπρεπής κινηματογράφος.
Το θερινό «ΠΑΛΛΑΣ» δεν είναι πλέον εγκαταλελειμμένο. Ευτυχώς περιήλθε σε χέρια ιδιωτών και εδώ και δύο καλοκαίρια έχει εξελιχθεί σε ένα δροσερό κινηματόγραφο, πνιγμένο στο αγιόκλημα και στα γιασεμιά!
Πηγή: synd.gr
