Πρώτος ο Νίκος Δήμου είχε διατυπώσει σε αυτό το δοκίμιο του 1985 τη θέση ότι η κακοδαιμονία της Ελλάδας δεν οφείλεται στους αστούς (όπως έλεγε τότε η Αριστερά) αλλά στην παντελή απουσία μίας οργανωμένης αστικής τάξης. Την άποψη για την αδυναμία και σχεδόν ανυπαρξία της αστικής μας τάξης ανέπτυξε μερικά χρόνια αργότερα και ο σημαντικός και πρόωρα χαμένος Παναγιώτης Κονδύλης.
Το δοκίμιο αυτό ανατυπώθηκε πολλές φορές διότι όχι μόνο διατήρησε τη σημασία του, αλλά σήμερα, χάρη στην κρίση, απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη επικαιρότητα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Στο κεφάλαιο “Οι Εξωγήινοι” (σελ. 14-17) του βιβλίου γίνεται αναφορά στην Ερμούπολη. Στην παράγραφο που ακολουθεί υπάρχει μέρος της ιστορίας της: «Για τους ανθρώπους που ήρθαν το 1822 και ’23 πρόσφυγες από τη Χίο, τη Σμύρνη, τα Ψαρά — και μεταμόρφωσαν σε λίγους μήνες ένα χέρσο τόπο σε υπόδειγμα πολεοδομικής, κοινοτικής και οικονομικής οργάνωσης. Με το αποτέλεσμα από το 1830 ως το 1880 να βρίσκονται στην ευρωπαϊκή πρωτοπορία — σε κάθε τι: βιομηχανία, εμπόριο, γράμματα, τέχνες. Και κυρίως στην κοινωνική συνείδηση: ταμεία ασφαλίσεως και αλληλοβοηθείας, σχολεία, βιβλιοθήκες, ιδρύματα —γηροκομεία, πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία— κι όλα αυτά χωρίς βοήθεια από το κράτος (ποιο κράτος;). Τα πάντα η κοινότητα. Αυτοδιαχείριση θα το λέγαμε σήμερα».
Ο Νίκος Δήμου νιώθει πιο πολύ πατρίδα του την Ερμούπολη, της οποίας είναι και επίτιμος δημότης από το 1997. Δεν την έχει ζήσει πολύ, αλλά θυμάται όλες τις διηγήσεις της μητέρας του, καθώς ήταν πατρίδα της. Περιουσία δεν υπάρχει πια στην Σύρο, παρά μόνο ένας υπέροχος τάφος στο περίφημο Κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου, όπου εκεί θα ταφεί.
«Ο συγγραφέας ερευνά το θέμα της ύπαρξης ή μη αστικής τάξης στην Ελλάδα και καταλήγει στην άποψη ότι το είδος αυτό δεν… ευδοκίμησε ποτέ στη χώρα μας. Αλλά και όταν, πριν 85 χρόνια «έρχονται στο προσκήνιο οι αστοί ήταν αργά γιατί η τάξη είχε ήδη ξεπεραστεί». Αντίθετα, υπογραμμίζεται, στο βιβλίο, ότι οι αυθεντικοί αστοί έμειναν… περιθωριακοί. Εζησαν (στην περιφέρεια) και δημιούργησαν: Σύρο, Επτάνησα και εκτός Ελλάδος. Ετσι, σήμερα στη θέση των αστών έχουμε μικροαστούς.
Χωρίς να είναι επιστημονική μελέτη, το βιβλίο του κ. Δήμου διαθέτει ωστόσο τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία». (Νίκος Παρνασσάς, Ελεύθερος Τύπος, 29.11.1985)
«Από όλα τα βιβλία που μου έτυχε να συμβουλευτώ για τη σύγχρονη Ελλάδα, η Χαμένη τάξη του Ν. Δ. είναι χωρίς δισταγμό το πιο διαφωτιστικό σχετικά με την κοινωνική και πολιτισμική διαδρομή που οδήγησε στη σημερινή ελληνική κρίση». (Dionysios Dervis-Bournias, Huffington Post, France)
«Γραμμένη σε ύφος πικρό, οργίλο και σαρκαστικό, δίνει την εντύπωση ενός pamphlet. Ωστόσο οι στοχαστικές και θεμελιωμένες παρατηρήσεις του αναιρούν τον χαρακτήρα αυτό». (Τέρπος Πηλείδης, Τέχνη).
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935.
Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών, ενώ παράλληλα σπούδαζε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Σπουδές φιλοσοφίας και αγγλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1954-1960).
Το 1997 το Δημοτικό Συμβούλιο της Ερμούπολης, πατρίδας της μητέρας του, τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
Πληροφορίες Βιβλίου:
Συγγραφέας: Δήμου Νίκος
Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη
ISBN: 9789601609669
Σειρά βιβλίου: Βιβλία του Νίκου Δήμου
Αριθμός Σελίδων: 79
Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις: 21χ14
Γλώσσα Γραφής: ελληνικά
Ημερομηνία 1ης κυκλοφορίας: Νοέμβριος 2003
Ημερομηνία τελευταίας εκτύπωσης: Ιανουάριος 2017
